Wist je dat…

...het toch even afkicken was van het België-bezoek. Hier is immers geen spoor van drukke agenda’s, festiviteiten, concerten, elektriciteit of water. Ondertussen is het al terug in orde, mede door de terugkeer van langdurige elektriciteit en water

…de snoepreisjes ook veel goedmaken. Verleden weekend werd nog eens de grens overgestoken richting Burkina om mijn paspoort van wat stempels te voorzien (het is bijna vol) en tegelijkertijd enkele vrienden van mijn baas op te pikken op het vliegveld

…de nationale feestdag dan ook al zwemmend gevierd werd in een zwembad alwaar een blauwe vinvis zijn weg zelfs nog zou in kunnen kwijtraken. Een koffietje en een tijdschrift erbij, ‘que demande le peuple?’

…er misschien nog wat mooie vrouwen mankeerden? Nu, die waren alginds zeker aanwezig, maar het hoogtepunt viel deze zaterdag te noteren op de ‘Miss Independance Atacora-Donga verkiezing’. Acht schoonheden streden om het kroontje. Aangekondigd was dat het om 21u begon, maar afgaande op het strartschot van verleden jaar verkozen we om na een barbecue’tje tegen middernacht te gaan piepen.

…dat in volledige africa-style net op tijd was, het geduld werd weer danig op de proef gesteld. Onder andere op het programma: langdradige presentaties, elke kandidate die heel de zaal persoonlijk bedankt voor de komst (en er was toch naar schatting 1000 man), DJ’s die na 8 maal proberen uiteindelijk het juiste playbacknummer hebben gevonden enz.

...het de gewoonte is dat de 10-jarige playbackende kinsterretjes opzichtig veel geld op hun voorhoofd geplakt krijgen door de aanwezige notabelen (schone schijn is hier immers nog alles)

…de elektriciteitspanne ook hier een spelbreker was, tegen 3u was het van dat. Maar we mogen niet klagen, een halfuurtje later kon de show terug beginnen en het moet gezegd, als er vrouwvlees te bewonderen is, krijgt het doorzettingsvermogen een lichte opstoot. Nummer 1 haalde de hoofdprijs binnen. Voor de geïnteresseerden: 00029 90120383

Waarom ik hier zit en niet in België...(bis bis)

De twee dames van Martinique zijn al vertrokken voor twee weekjes op kontzee richting Burkina, waarna de jongste van de twee (Celine) alleen zal terugkeren. Ze maakt in ieder geval een super-indruk, ziehier een uittreksel van een conversatie:

C: "Zeg Klaas mag ik eens iets vragen"
K: "Jaja"
C: "Stoort het als ik de badkamer kuis? Tja ik heb gisteren de keuken gekuist zonder je te verwittigen, ik hoop dat dat niet erg is?"

Waarom ik hier zit en niet in België...(bis)

Prettige thuiskomst! Sinds verleden week is er geen stroom overdag maar slechts vanaf 20u en dat gaat naar verluidt nog een maandje duren. Dat wil ook zeggen, geen water (na een helse tweedaagse reis was dat niet echt goed nieuws). Gelukkig is er een put naast ons stulpje. Om maar te zeggen dat Mohammed van de boerenunie mij gezelschap houdt in mijn bureau aangezien we hier op het project tijdelijk een elektriciteits-groep hebben ingeschakeld (de evaluatie van het project is zonet achter de rug en was -niet onterecht- niet helemaal positief)

Maar dus, waarom ik hier zit en niet in Belgie, een greep uit de conversatie met Mohammed.

...(censuur)
K: "Ja de vrouwen..."
M:"Jaja..."
K:"Zegge Mohammed, heb je zo geen foto van je vrouw op je PC staan?"
M:"Ja, kdenk het wel ik zal eens zien"
...Mohammed begint een slideshow van de begrafenis van zijn moeder...
M:"Hier, das mijn vrouw met haar jongere zuster"
K (diplomatisch): "Ah tis niet echt ne scherpe foto he, maar tis precies een knappe"
M:"Jaja, ca va"
M:"Ah en hier dernaast das mijn minnares"
...

Geheel los hiervan heb ik sinds vandaag twee zussen (Gareth Keenan werd reeds verwittigd) in mijn huis dus alle kamers zijn gevuld. Sympathieke françaises van Martinique. Eén blijft tot eind november voor haar thesis, de andere kwam maar enkel om haar te vergezellen en is volgende week terug foetsie. Verder nog een belgische studente Geneeskunde gearriveerd en 12 franse vrijwilligers. Het is duidelijk vakantie...

Vluchten kan niet meer

Voor alle mensen met een populariteitscrisis: een buitenlands verblijf werkt! Hier is de populariteit gegarandeerd wegens een blanke huidskleur en een gevulde portemonnee en eenmaal op bezoek in Belgenland is iedereen content dat hij je nog eens terug ziet (vertrekken). Twas de max in ieder geval. Enkele reisverhalen:

-) De avond voor de heenreis werd een internationaal dartstornooi georganiseerd. Wegens slechts 4 spelers en teams van 2 spelers haalde de Belgisch-Duitse combinatie Van den Heede-Johannes vlotjes de finale. Daarin werd het een echte thriller die slechts op het laatste nippertje (4u53) beslist werd met een triple 19 (voor de leken: we hebben het hier niet over de dames die instonden voor de drank) waardoor de Belgisch-Franse combinatie Schouveller-Timoune in het zand beet.

-) In volledige biathlonstijl werd na de ceremonie nog een sprint ingezet om op tijd te zijn voor het vertrek richting burkina (5u). Tijdens de rit enkel gewekt door de chauffeur om een olifant langs de baan te bewonderen. Bij een tussenstop in Niger mogen kennismaken met een zandstorm en de bijbehorende turbulentie en zwakke magen van medereizigers. Toch maar voor de vis gekozen dus ipv de vol-au-vent op het Air France menu.

-) Even een vrij moment achter de TV in België om nog eens van canvas te genieten. Tonen ze toch wel een strand-reportage van… Cotonou. Daar zit ongetwijfeld voodoo voor iets tussen.

-) De terugtocht was iets minder. Het geduld werd danig op de proef gesteld wegens een ‘direct’ tussen Ouagadougou en Benin die even vaak halt hield als de Lijnbus tussen de Bondgenotenlaan en het Foch op de openingsdag van de zomersolden. Daarbovenop kwam nog het verkrijgen van het visa in de luchthaven en het vergeten vaccinatieboekje (‘Maar madam ik ben voor alles in orde zene’).

-) De bediening van Air France is nog steeds omgekeerd evenredig met de prijs die je voor hun tickets betaalt. Nog nooit met Ryanair gevlogen, maar als dezelfde logica geldt moeten de hostesses stuk voor stuk sympathieke sappige konijnen zijn, of gaat die vlieger niet op?