Wist je dat...

…Juul Kabas hier alomtegenwoordig is. De Senegalezen maken er immers een gewoonte van om hunne Kabas (in het Gents: hunne sinéma, in het Spaans: huevos) vast te houden terwijl ze rondkuieren of een praatje met je slaan

…De mobiele doe-het-zelf tandarts ook aanwezig is. Of hoe een chauffeur tijdens het rijden zelf zijn gaatje vult, daarbij gebruik makend van een tandenstoker, een achteruitkijkspiegel en een aspirine (als vulling)

…We in Dakar tot tweemaal toe hebben gedineerd in ‘Terasse d’Anvers’. U raadt het al, een welgekomen flashback naar de Belgische keuken: waterzooi en blonde leffe! De eigenaar, een Antwerp supporter uit Brasschaat, namen we erbij.

…Het contrast met het warme Koalack zonder stroom en met de muggenkolonies des te sterker is na een weekje in frisse en properdere oorden

…Ik over exact een maandje terugkom, 22 november neem ik de vlucht om op 23 november neer te strijken en 24 november mijn eerste valling op te doen.

...Iedereen die barbie-poppen, kleren, dvd’s, boeken en speelgoed meegegeven heeft, wreed bedankt wordt door de kinderen in de buurt (en door mezelf voor de barbie-poppen).

…Je bestellingen mag beginnen doorgeven van souvenirs: in de aanbieding staan kettinkjes, schilderijen, vreemde ziektes, armbanden, woestijnzand, beeldjes, voetbalshirts, sandalen, pindanoten, oorbellen, saloum-zout, djembés en huwelijksaanzoeken (m/v).

Het Mechelen van het Zuiden

Net een weekje luxereis achter de rug met drie vrouwen: mama, zus en tante. Ze kwamen aan net aan tijdens de korité oftewel het suikerfeest na de ramadan. Nadeel is dat het transport richting Kaolack iets moeilijker te regelen viel (het aantal Senegalezen die werken komt die dag immers overeen met het aantal werkende 50 plussers in La Louvière). Maar ieder nadeel heb zijn voordeel, namelijk dat de files om Dakar uit te geraken verdwenen waren en dat we –eenmaal aangekomen- in verschillende families konden passeren om onze beentjes onder de tafel te schuiven terwijl de Senegalese vrouwen hun beste beentje voorzette om er mooi uit te zien.

Nadat de drie sportzakken vol chocolade, kinderkleedjes, barbiepoppen, knuffels, speelgoed etc. waren uitgedeeld, de verbroedering met de familie van Tocoma en de rondleiding in Kaolack achter de rug waren, trokken we naar het Saint-Louis in het Noorden van Senegal. Saint-Louis is de oude hoofdstad van Frans Afrika en net zoals de oude hoofdstad van de Verenigde Nederlanden (stad van corrupte schepenen, inwijkende bioscheuten en degraderende voetbalploegen) is het de mooiste stad van het land. Het is eigenlijk een eilandje dat tussen twee armen van de Senegal-rivier ligt en je rijdt het binnen over een brug die door Eiffel ontworpen werd. Saint-Louis is Unesco-werelderfgoed en staat vol met oude koloniale gebouwen, vaak in verval maar echt de moeite eens ze opgekalfaterd zijn. Komt er nog eens bovenop dat het aangename zeebriesje voor een ideaal klimaat zorgt.

Vanuit een comfortabel hotelletje langs de kust met zwembad en goede keuken werden uitstapjes gemaakt richting natuurpark, suikerriet plantages en de grens met Mauritanië. We verlieten Saint-Louis in (koloniale) stijl: met een 4x4 reden we de kustlijn af over het strand langs de vele visserdorpjes tot in Lompoul. Daar kan je immers een klein (maar steeds groter wordend) stukje woestijn vinden, alwaar we genoten van de zonsondergang, Marokkaanse couscous en een overnachting in een Moorse tent. De volgende dag terug in onze jeep en via het strand tot in hartje Dakar.

Twee dagen Dakar zijn ruim voldoende om je longen vol te pompen met uitlaatgassen tot je in aanmerking komt voor een invaliditeitsuitkering, maar wij verkozen de standaard uitstapjes richting reserve de Bandia en Ile de Gorée. De reserve de Bandia is niet de ongelukkige bankzitter van FC Bandia, maar een natuurpark met neushoorns, giraffen, antilopen, struisvogels enz. Het grootste deel is ingevoerd uit Zuid-Afrika, zodat je wel eens het gevoel krijgt in de Beekse Bergen rond te rijden, maar het is een leuk dagje uit. Het laatste dagje dus toch maar eens Ile de Gorée gedaan. En we waren niet alleen. We konden kennismaken met de gezellige stress van reisleiders die groepen van Nouvelle Frontière en Club Med escorteerden vanuit het hotel tot in het Musée des Esclaves. Een dubbel gevoel als je een bende obesitas-amerikanen enthousiast hoort applaudisseren bij een one-liner van de gerant van het museum over de toestanden van de slavernij. De kans is immers groot dat hun tuinier een afro-amerikaan is, net zoals de kuisploeg van de speciaalzaak waar ze zaterdags hun Mega McBacon Menu bestellen. Maar anders best een aanrader, Ile de Gorée.

Nu twee weekjes alles afwerken om vervolgens terug op vakantie te trekken met Señor Salim. Ik heb de vrouwen hier alvast gewaarschuwd dat er een blanke vrijgezel onderweg is. Hasta pronto.

Wist je dat...

…Er tijdens de ramadan geen kat te zien is op straat om zeven uur ’s avonds. Iedereen stilt zijn honger terwijl er op de nationale zender voorgelezen wordt uit de Koran.
…Dit gebeurt door een oude wijze man terwijl een groepje kinderen geboeid luistert, moest je niet beter weten je zou zweren dat het sprookjes zijn.
…Tenminste 10 Senegalese vrouwen zich niet aan de vasten hebben gehouden. Het Afrikaanse kampioenschap basket werd hier afgelopen weekend in eigen land verloren in de finale.
…De Belgische basketvrouwen het ook niet onaardig doen. Als ze zich bij de eerste vijf plaatsen op het EK krijgen we misschien een clash België-Senegal tijdens het kwalificatietoernooi voor Peking.
…De zoon van de familie waarmee ik samenwoon enkele weken op bezoek is. Blijkt dat hij de offensieve middenvelder van een eerste klasse-ploeg in Senegal is.
…Die ploeg (FC Douane, ik durf wedden dat ze tussen de linies spelen) maar nipt de finale van het kampioenschap heeft verloren, ik maak hem dus alvast warm voor een verblijf ‘Achter de kazerne’ of in ‘de Mol’.
…Mijn buurman in het cyber-cafe zich niet geneert om de hele porno-afdeling van het internet af te surfen. Een mens zou voor minder een lodder-oog ontwikkelen.
…Er foto’s op de site gezet zijn (worden, afhankelijk van de snelheid en stroomonderbrekingen) van de vakantie, alsook filmpjes met Afrikaanse dans tijdens de herbebossing, maar nu hoe het wél moet.

Bien Entendu (Octobris)

Omdat het de mooiste maand van het jaar is, drie voor de prijs van één, allen over hetzelfde onderwerp:
" L'homme qui a la diarrhée n'a pas peur de l'obscurité ".
“Un pet qui se prolonge peut entrainer une vraie chiasse.”
“Qui se lèche l'anus est un contortioniste, qui pète plus haut que son cul a de la merde derrière les Oreilles”

Bien entendu (septembris)

Opnieuw met rijmplekken:

“Qui pisse contre le vent se rince les dents”

Les Vacances

Voordien kende ik het alleen maar van de belegen en politieke incorrecte mop ‘Hoe noem je een Marokkaanse prostitué?’ en van de reden van het minder presteren van Boussoufa tijdens het seizoensbegin, maar sinds kort zit ik er middenin: de ramadam. Iedereen doet mee en ikzelf overwoog ook een solidariteitsactie voor minstens twee weken, tot ik vernam dat ook drinken niet toegestaan is. Mijn plan is daarmee wat aangepast: enkel drinken en eten in het geniep en niet met een broodje versgeslacht schaap of een frisse pint over de straat lopen tijdens de middagpauze.

Anders alles prima. De bureaus van Caritas zijn na een maand weer geopend en het is dus wederom volop werken geblazen. De voorbije twee weken echte vakantie genomen richting Casamance, het zwakkere broertje van Senegal. Afgelegen ten zuiden van Gambia, (nog) minder rijk en tot voorheen verstrikt in een onafhankelijkheidsstrijd met bijhorende rebellen, overvallen van transport etc. Tot op heden raadt de website van de (voorlopig nog) Belgische Overheid nog aan om verplaatsingen via de weg naar het Zuiden te mijden. Er restte echter geen andere mogelijkheid. Het oorspronkelijke plan was de boot ‘Willis’ vanuit Dakar te nemen, maar die is twee maanden buiten strijd na een panne. Men is hyper-voorzichtig met de veiligheidsmaatregelen want de voorganger ‘Joola’ zonk in 2002 met bijna 2000 doden en zodoende de grootste ramp uit de Senegalese geschiedenis tot gevolg. Maar goed, wij dus de baan op richting zuiden.

Ingrediënten van de dagtrip: tweemaal de grens over, dus controle bij exit Senegal, entree Gambia, exit Gambia, entree Senegal. Terwijl de Senegalese grenspolitie zijn werk doet met de glimlach en zonder betaling, moest er bij hun Gambiaanse collega’s steeds geld op tafel gelegd worden, niet dat de service navenant was. Integendeel: letterlijk vanaf je Gambia binnenrijdt verdwijnt het asfalt als sneeuw voor de zon. Bovendien wordt hij op een bepaald moment zelfs onderbroken door de Gambia-rivier en wagen we de oversteek met de veerpont. Terug in Senegal is er asfalt en een overvloed aan wegcontroles.

En toch, de trip is het meer dan waard, want in de Casamance valt er meer regen, is het groener, mooier, frisser en zijn de mensen zowaar nog gastvrijer dan in de rest van Senegal. Je zou voor minder de oversteek wagen vanuit Kaolack. En ik ben niet de enige die er zo over denkt, want ik ben verschillende bekenden tegengekomen ginder, waaronder mijn buurjongen uit Kaolack die ons de hoofstad van de Casamance (Ziguinchor) heeft doen verkennen. Ook in Senegal is de wereld kleiner dan je denkt. In Oussouye de eerste sportieve actie ondernomen sinds het vertrek. Tijdens een mountainbike-trip zonder valacties kunnen vaststellen dat 5 maand ruimschoots voldoende is om je conditie op het nulpunt te krijgen.

En dan: Cap Skiring in het uiterste zuidelijke punt, vlak aan de grens met Guinee Bissau. Parelwitte stranden zover je kan zien, lauw zeewater om in te baden, verse krab als avondmaal en café Touba als ontbijt. Tijdens het hoogseizoen van november tot april landen hier wekelijks charters vanuit alle wereldhoeken om een weekje geld op te doen in de Club Med en liggen de stranden overvol. Nu echter was de plage voor ons alleen en regeerden de laagseizoenprijzen, olé!

Verleden week dan richting Toubacouta in de Sine Saloum met Tocoma en family. Het campement waar we verbleven heeft nog geen papieren en verhuurt enkel aan ‘vrienden’. Resultaat: supercomfort aan een werkelijke spotprijs en heel het kot (inclusief zwembad) voor ons alleen. Maar voor de haat-mails binnenstromen, ook hier zit de vakantie erop en is het back to work.

Melodie Ouadraogo, afrikaanse gezangen

Mooie liedjes duren niet lang…en islamitische liedjes komen steeds terug. Ik vond het de laatste maanden al verdacht stil ’s nachts, maar ik dacht dat het aan mijn aanpassing lag dat ik niet meer wakker werd van de moslim-gezangen*. Niets blijkt minder waar, volgens mij was de luidspreker gewoon stuk. Het nieuwe exemplaar moet dan uiteraard getest worden, bij voorkeur van ’s avonds laat tot ’s morgens vroeg. Een mens zou voor minder goesting krijgen in de vakantie. Nog een weekje wachten en de Cassamance komt eraan. Het schrijven gaat trager dan verwacht. Hoewel, eigenlijk had ik verwacht dat het nog trager ging gaan dan verwacht dus in feite gaat het toch sneller dan verwacht. Om maar te zeggen dat de solidariteit voor vrouwen in verwachting grenzeloos is. Iets minder grenzeloos is de capaciteit om Afrikaans te dansen. In het ge-uploade filmpje ziet u dat dit beter overgelaten wordt aan de mensen die tussen de grenzen geboren werden dan aan een stelletje broederlijke delers. Maar soit, als je je niet kan belachelijk maken op de Italiaanse trouwdansvloer met een Drag-Queen beweging, moet je dat maar doen aan de overkant van de oceaan. Het filmpje waarop wij Paranoid in Moskou draaiden op de installatie in de 4x4 en de Senegalese vrouwen spontaan begonnen te hakken is helaas geweigerd door Youtube wegens een klacht omtrent auteursrechten door Patje Krimson.

Davaai

*Omdat u ongetwijfeld solidair bent met het Zuiden (wees gerust, het uiterste Zuiden, niet Wallonië), een doe-het-zelf handleiding voor islamitische zangervaringen: zoek een persoon die aan het inslapen is. Zoek een stukje lectuur en een megafoon, niet de grote Gsm vanuit Triggerhappy maar een exemplaar dat in menige Abvv-staking wordt gehanteerd. Kniel neer bij de slapende persoon met de megafoon op oorhoogte en draai de volumeknop tot het streepje ‘Max’ of ‘Oorschade’. Reciteer nu het stukje lectuur, maar op Sammy TANghe-wijze, dus achterstevoren. Om het geheel volledig onverstaanbaar te maken, zorg je ervoor dat uw mond vlak aan de megafoon gehouden wordt en niet op 15cm afstand, zoals doorgaans aangeraden is. Probeer dit te doen al zingend, liefst gebrekkig, zodat het niet melodisch overkomt. Om uit te rusten en de slapende persoon in de waan te laten, stop je even na elke paragraaf. Wanneer je denkt dat de persoon net terug aan het insoezen is, begin je aan de volgende paragraaf met een nog groter enthousiasme. Onthoud, té enthousiast kan niet, overdrijven is de regel!

Tip voor de singles: je kan het overdag opnemen en ’s nachts met de iPOD afspelen. Dag én nacht plezier!

Foto's

Foto's op de site gezet voor de liefhebbers

Bien Entendu (Augustis)

Zoals gezegde zijnde: Spreekwoord van God en u zal gehoord worden.

“Qui veut souffrir, traîne son sexe dans la fourmilière”.

Wist je dat (augustis)…

…de beestenteller na de maand veldwerk blijven staan is op één slang, twee schorpioenen en een drie kolonies apen die telkens de weg overstaken (zonder kijken, klachtenbrief richting Flor Coninx onderweg). De BD-jongeren hebben naar het schijnt wel een grote boa gezien tijdens hun verblijf in de families. Ik wacht op de foto’s.
…de nostalgie naar Madagaskar niet ver weg was, want ik heb de wegen nog eens onveilig gemaakt op een 125cc. Zoals zwemmen en neuspeuteren blijkt dat je ook motorrijden nooit verleert.
…de rijcapaciteiten van mijn vertaler en een stagiair in het ‘Centre’ een pak minder waren. Beiden hebben een valpartij op hun palmares. Spijtig genoeg zat ik bij de eerste achterop, recht tegen de poort van het Centre gereden. Gelukkig was deze niet vastgezet zodat ze wat meegaf.
…zonder erg dus, maar sindsdien reed ik wel altijd. Dat bespaarde 5 minuten en 6 keer stilvallen bij elk vertrek.
…het duidelijk blijkt na het jongerenkamp: de borsten der vrouwen in Senegal zijn zoals de loopbaan van Swat Vanderelst. Veelbelovend op jonge leeftijd, een kortstondig hoogtepunt, maar door gebrek aan ondersteuning en overmatig (drank)gebruik laten ze het hangen op latere leeftijd om vervolgens op het einde van de carrière zo goed als aan de grond te zitten.
…het regenseizoen wel degelijk van start is gegaan. Positief zijn de koelere temperaturen en de contente boeren. Minder goed nieuws zijn de onberijdbare wegen, muggenkolonies, ophopend vuil, geurhinder en toenemende malaria.

Zoals Bob Savenberg en Stef Bos zouden zeggen…

…breek de stilte. Speciaal voor de grote broer, aantrekkelijke vrouw en linkspotige sambapiet een verslag van de voorbije maand. Het was dus een maandje afgelegen in Centre Formation Keur Babou Diouf (richting Sine Saloum Delta). Niet altijd even gemakkelijk, want het was er rustig, soms te rustig. Zelfs twee Senegalese stagairs van een opleiding water en bos, zagen het niet zitten om daar een maand te zitten en één fake-te zelfs een ziekte om enkele dagen naar huis te gaan. Hij bleek een wonderbaarlijke genezing te hebben voltrokken bij terugkomst. Zelf had ik verschillende strategieën en hulpmiddelen om de variatie erin te houden:

-) de weekendjes met Tocoma & Family richting Toubacouta en Petite Côte met lekker eten, plezier in het zwembad, airco en echte matrassen (cfr. Paris Hilton).

-) de jongeren van de BD-inleefreis. Limburgers, wereldburgers! Om de reünie achteraf te vergemakkelijken heeft BD er voor gekozen om de jongeren uit één regio te selecteren. Dit jaar valt het verslag van de inleefreis dus ongetwijfeld te bewonderen in Het Belang van Limburg. Het moet gezegd, het waren allen zeer sympathieke mensen. Er werd herbebost, geëvalueerd en ik heb me nog eens kunnen wagen aan een kleurenwies (nipt tweede geëindigd, maar de winnaar had veel betere kaarten, speelde vals en was hoogbegaafd).

-) Mijn eigen werk had ook wat variatie. Tijdens het verblijf werden vijf representatieve families uitgekozen om een ‘portrait de famille’ van te maken, gaande van arme tot rijke (ttz rijk naar plattelandsnormen in Senegal, m.a.w ze hebben eten genoeg gedurende het hele jaar) familie. Meer uitleg in de broederlijk delen-verantwoorde nieuwsbrief.

Edoch de schamele maaltijden bij de families (het is het einde van het landbouwjaar dus de voorraden en het geld raakt langzamerhand op) en gebrek aan fruit heeft toch een algemene vermoeidheidstoestand gecreëerd. Omdat ik de prijs voor beste choreografie tijdens een flauwval-actie gekregen had (volgens de eenmansjury was de oogdraai-beweging die deed denken aan een hypnose van doorslaggevend belang) mocht ik verleden vrijdag een dagje uitrusten. Maar ondertussen helemaal ok, na een weekendje Mbour (die matrassen en dat lekker eten dus).

Voor de rest is het nu de bedoeling dat voor 1 september alles wordt neergeschreven. Dan pak ik twee weekjes kontzee richting Cassamance en daarna is het bespreken van de resultaten met de gemeenschappen van de twee zones waar ik gewerkt heb. Verder komt de mama nog op bezoek en wordt er in november richting afgelegen gebied voor het avontuur gekozen.

De zwarte Schorpioen

Voor de geïnteresseerden (ja jullie twee), een weekje brousse eropzitten in de saloumdelta, gevolgd door een weekendje met rust, zwembad en kleine kinderen. In de week brousse mogen kennismaken met de eerste koortsachtige en slapeloze nacht en omdat het laagseizoen is, kregen we er gratis darmprblemen bij. Maar soit al bij al maar een daje of twee geduurd. Verder is er daar een moto 125 wat me nostalgie geeft naar de mada-periode. Voorlopig laten ze me er niet op rijden, maar ik hoop toch nog eens de wegen onveilig te maken. Morgen komen de jongeren van BD aan in Kaolack, waar ze zullen gebriefd worden door Tocoma en mezelf. Daarna vertrekken we samen richting badoudou. Dat is vlakbij waar ik zit (het centre de formation agricole Keur Babou Duiouf). s Nachts zonder pillamp zich verplaatsen is uit den boze, u weet het misschien nog wel, de slangen. Voorlopig nog geen gezien, maar wel een zwarte schorpioen, volgens de Senegalese kenners 'minstens even gevaarlijk', waarna ze hem met een slets tegenhielden en met een schroevendraaier zijn 'steker' eraf pitsten. Vervolgens lieten ze hem gaan, ongevaarlijk maar hij zal gorilla's en kikkers blijven steken 'want dat is zijn natuur' (sammy tanghe). Bueno er zijn natuurlijk adembenemende foto's die ongetwijfeld in de beste galerijen tegen hoge prijzen de deur uitvliegen maar tijdsgebrek stelt hun publicatie uit naar tijden dat ze passé en waardeloos zullen zijn. Voor de rest noch steeds wachtend op een teken van leven van de eerste Cockx-Peters combinatie...

Wist je dat (julis)...

…Mijn pc voor het eerst de geest heeft gegeven en ik daardoor richting Dakar ben geweest voor wederom een weekendje met de BD-vrijwilligsters ter plaatse alsook met een ander vrijwilligerskoppel Wim & Kristina
…Dat bestond uit een dagje plage op het eiland Nhgor, bezoek aan de Via Via en een dagje naar de Zoo met de hele kroost, alwaar zelfs chiro-gewijs zakdoekleggen werd gespeeld.
…Die Zoo iets minder diervriendelijk is dan pak weg Planckendael (bij Mechelen), met grote gaten in de kooien (gelukkig enkel bij niet-gevaarlijke dieren) en een kadaver van een olifant die gesneuveld is en verspreid ligt over de gehele zoo.
…De chimpansee mag gevoed worden en daar behoorlijk aan gewoon is. Want als je ritmisch begint te klappen doet hij achtereenvolgens een hip dansje, tolbeweging en koprol, waarna hij perfect uitkomt aan de hoek van de kooi met uitgestoken hand tussen de tralies om de beloning te ontvangen. Een 9.98 van de jury (0.02 aftrek voor het woest smijten van rommel nadat hij de beloning niet kreeg).
…Het veldwerk in de Saloum-delta een week is uitgesteld, maar daardoor kan ik wat schrijven aan het rapport over het afgelegde werk in de andere regio.
…Sommige mensen graag van brussel naar Peking gaan, zij het met de fiets (http://cnouskonpedale.wordpress.com/) of met enkele aftandse voertuigen (http://www.brusselpeking.be/)
…De nationale muziekstijl hier (naast zouk, salsa, en hip hop) hier toch wel de mbalax is. De truk om erop te dansen is zo hyperactief rond te zwaaien met armen en benen. Aan mij niet besteed, leve het hakken en de westerse muziek, met de nieuwe van interpol op kop (en op luisterpaal)

Marabouts, talibes en het team van Ndanghane

Hopla, het veldwerk in de unie van Mbadakhoune zit er op tot in augustus. In het passeren langs de dorpjes ook Ngathie Fall aangedaan alwaar er in the middle of nowhere een megahuis en een mercedes te voorschij kwam. Het dorpje is immers de thuishaven van een ‘Marabout’, weinig bekend in het Vlaamse land maar wereldberoemd in Senegal. Even tijd voor schooltelevisie.

Marabouts zijn spirituele islamitische leiders, aanwezig in het dagelijkse leven van elke senegalees en met ongelooflijk veel macht. Er zijn maar enkele (4 denk ik) marabout-families in Senegal, waarvan de Mourides diegenen zijn die achter de huidige president staan (Wade). Omwille van hun impact op de mening van de gemiddelde senegalees krijgen de marabouts behoorlijke sommen van de politieke leiders.

Een ander gerelateerd fenomeen zijn de ‘Talibe’. Dat zijn kinderen die door hun ouders naar een ‘dara’ ofte koran-school gestuurd worden en onder de hoede van een Marabout geplaatst worden. Ze krijgen hierbij geen steun van hun ouders (sommigen weten zelfs niet wie hun ouders zijn of zijn kinderen van de marabout en één van zijn tientallen vrouwen) en moeten zich redden met het bedelen voor voedsel en geld. Dagelijks moeten ze dan een deel afstaan aan de marabout, die het kan investeren in een extra vrouw of woonkamer. Een hard leven dus en vaak zijn de talibes, eenmaal opgegroeid, goede commercanten die elke frank (doe mij toch maar sabine) omdraaien, zoals de eigenaar van het boetiekske in mijn straat.

De marabout heeft ook rasta-volgelingen, de Baye Fall, die hun stem weleens durven verheffen als ze weer eens een religieus lied aanheffen. Onlangs ben ik nog door enkelen uitgenodigd op een religieus zangfeest, maar de financiële bijdrage die daarbij verwacht wordt en mijn huidskleur zal daar ook wel voor iets tussen gezeten hebben. Of ze moeten op de hoogte zijn dat ik mijn haar sinds aankomst nog niet gekamd heb en ze verwachten een spoedige spontane rasta-vorming.

De twee marabouts die ik tot dusver ontmoet heb zijn laaiend enthousiast over België. Hetzij om het grote potentieel aan tweedehands auto’s (want ook daarin verdienen ze geld, net zoals ze een groot aandeel hebben in het publieke transport) hetzij om het ‘mooiste station van de wereld’ en een viersterrenhotel daar recht tegenover. Ik vermoed dat hij Antwerpen bedoelde, want in Mechelen was hij nog niet geweest.

Voor de rest was ik ook uitgenodigd op een (katholieke) trouw verleden week. Maar omdat het mijn enige vrije dag tussen veldwerkperiodes was, de vermoeidheid toesloeg en ik liever naar vrouwen(basket) ging kijken, heb ik maar de kat gestuurd. Een goede beslissing zowaar, want het bevriende team van Ndanghane (zoals in de tekstomelet “ze spelen in een ploeg van vijf, gedurende vier maal tien minuten en dan ghane ze douchen”) werd kampioen van de ‘quartiers’ na een spannende finale. Een beetje vergelijkbaar met het verpletteren van de tegenstand -ook met quartiers overigens- tijdens West-Vlaamse 3-on-3 tornooien (www.bbcmoorsele3on3.tk). Zondag is het de kampioenenviering, maar ik zal voor de tweede maal een kat uit mijn afslankende voorraad moeten sturen. Ik zit dan immers tussen Noel Slangen en Brousse Springsteen, samen met een senegalese student.

Leve de juli-verjaardagen en de gentse, Vlaamse en nationale feesten!

Bien Entendu (julis)

aan de start van de congé een nieuwe spreuk:

“Si tu te couches avec le cul qui gratte, tu te lèveras avec les doigts qui puent”

Vlaanderen boven

De afgelopen dagen verrassend veel Vlaams gesproken. Gisteren was er Marina, niet mijn vaste kapster -Coiffeur katrina niet meegerekend- voor 4 euro en half van de zwartekloosterstraat, maar de tante van mijn kamer-onderhuurster in Gent. Ze heeft me voorzien van leesvoer, kijkvoer (sopranos, little brittain, the office), luistervoer en krachtvoer (chocolade die direct aan de collega(s) is overgedragen). Vandaag een vrijwilligster van BTC tegengekomen. Blijkt dat er nog drie onderweg zijn tegen volgende week. De hoop om zelf bij terugkomst als btc'er richting Kaolack te trekken daalde daarmee voor een stuk, edoch steeg weer bij de vermelding (ik had zoiets opgevangen) dat btc vanaf volgend jaar wil starten met micro-kredieten in deze regio. We chelsea zoals Roman zou zeggen.

Voor de rest: verleden week weer effe op het veld rondgehotst, eind deze maand is het werk in die boerenunie afgerond. De unie situeert zich in Mbadakhoune, uit te spreken zoals de tekstomelet "Ik zat vast in een bad da koen had laten vollopen voor noortje". Wat me naadloos breng bij de felicitaties voor de vele kleine mannen als Kas en Nand. De venten zullen hun Kas opfretten als ze weer eens moeten opstaan voor het geschreeuw en hun ochtendhumeur is waarschijnlijk naveNand. Maar soit om maar te zeggen dat het werk (portrait de communauté) er in Mbadakhoun bijna opzit -uitgenomen nog één weekje veldwerk- en dat ik kan beginnen (mee)schrijven aan het driejarenplan van die Unie.

Vanaf juli is het dan de echte brousse richting Sine-Saloum delta met bossen, mangroves, groentenkweek, koelere temperaturen en zoals reeds vermeld een aanwezigheid van slangen. Gelukkig weet ik net als een gemiddelde sambapiet dat een 'Snake' gevaarlijker lijkt dan hij eigenlijk is als puntje bij doelpaaltje komt. Veel bewegen en lawaai maken, maar aanvallen komt er weinig van.

Anders nog voor de boeg: eerste trouw volgend weekend. Het wordt een minder feest als die in italië ongetwijfeld, maar vermits het een katholiek is hoop ik toch een biertje scheef te slaan. Eind juli komen de inleefkampers van BD, 11 vlamingen (meerderheid meisjes olé) die hier vergezeld worden van 11 senegalezen. Ze doen ook driedaagse in de sine-saloum, waarbij ze per twee in een gastgezin verblijven. Dus kan ik vanaf begin juli op zoek naar 11 gastgezinnen alwaar ze slangenvrij de nacht zullen kunnen doorbrengen.

Wist je dat…(quatris)

…De nationale sport van de vrouwen hier ‘haarverzorging’ is. Ze kunnen uren bezig zijn met één kapsel en ze wisselen gemiddeld tweemaal per week van coupe. Dat kan ook een redelijke drastische wijziging zijn, want pruiken zijn hier gemeengoed. Punten scoren als je bij de metamorfose complimentjes geeft!
…Tony Parker ook behoorlijk wat punten scoorde in de NBA, zodat de Spurs zoals verwacht kampioen zijn, zij het niet in 6, maar in 4 matchen
…De eerste regen in Kaolack een feit is, helaas volgt de afkoeling nog niet echt, dat wordt midden juli
…Ik heel juli en de eerste drie weken van augustus (uitgenomen enkele weekends) in de brousse zit richting Sokone, naar het schijnt befaamd om slangen olé. Gelukkig heb ik sinds mijn GI-Joe periode evaring met het bestrijden van de Cobra.
…Een solidaire samenleving van verschillende religies ideaal is voor de luie werkmens. De feesten van islam en het christendom zijn hier immers beide officiële feestdag!
…Spijtig genoeg zal ik de tabaski eind december net missen. Dit is het feest waarbij schapen massaal geslacht en gegrild worden. Afgaande op de verhalen moet dat zowat het hoogtepunt van het jaar zijn (voor niet-vegetariërs althans).
…Je hier elke dag schapenvlees kan eten, gegrild op houtvuur met zalige kruiden en mosterd, voor geen geld, naam: ‘dibi’, ik ben er ondertussen vaste klant. Een stokbrood met mayonaise is daarentegen normaal als ontbijt. Niet direct mijn favoriet maar best te pruimen.

Borsten, lingerie en het eerste Toubab-moment

Even van het wereldwijde web geweest, wegens twee brousse-tweedaagsen en een weekendje Dakar ertussen. Donderdag en vrijdag was het respectievelijk enquêteurs opleiden en een dagje vorming rond vermenigvuldigen van zaaigoed (dit gaat niet over de nieuwste technieken ivm in vitro fertilisatie, maar over zaden voor aardnootproductie). En dan dus het eerste uitstapje sinds het openeningsweekend richting twee broederlijk delende collega-vrijwilligersters in Dakar. De heenrit in de sept-place was een behoorlijke martelgang, aangezien ik de slechtste plaats van al had, in het midden vanachter. Om een beeld te schetsen: moest ik rechtop zitten dan zou het dak ter hoogte van mijn bovenlip komen. Helaas is er geen open dak waar ik dus het bovenste gedeelte van de tronie kan doorsteken, zodat ik vier uur gebukt door het leven ben gegaan. Zaterdag was het relaxen, met een dagje op het strand van het eiland van Ngor. ’s Avonds was er optredentje van een bekend bandje, de Senegalese versie van de Buena Vista Social Club. Er was ook een mode-défilé, waarvan een gedeelte in lingerie, voor het eerst mogen kennismaken met de mooie Sengalese vrouwen waar iedereen over sprak voor vertrek. Zondag de borsten van Dakar gezien. Helaas gaat het niet over de modellen van de avond voordien, maar over twee heuvels waarvan je een mooi uitzicht hebt over de hoofdstad. In de namiddag was het dan tijd voor echt bloot vlees, namelijk in een volgepakt stadion de nationale sport van Senegal bewonderen: worstelen. De voorbereidingen met dansen, optredens en het zich wassen met gewijd water duren ongeveer drie uur, het gevecht hooguit een minuut. De ambiance is er daarom niet minder om. Omdat ik nog terug moest richting Kaolack ben ik net voor de grote massa het stadion uitgegaan en daar was het tijd voor het eerste echte blanke-moment.

Voor de gesloten deuren van het stadion stonden een hoderdtal jongeren. Nadat de poort werd geopend en ik naar buiten ging verwachtte ik in alle naïviteit dat ze wel plaats zouden maken en dat ik rustig zou kunnen wegwandelen. Niets was minder waar. Ze sloten zich in een dichte massa als een hoop mieren rond een net ontdekte suikerpot en gingen volop voor de inhoud van mijn zakken. Ik had dit net op tijd door en sloot daarop krampachtig mijn zakken met de handen, terwijl er aan alle kanten aan mij(n kleren) getrokken werd. Het zou tevergeefs geweest zijn, moest die behulpzame militair niet naar buiten gestormd zijn, in het wilde weg zwaaiend met de matrak. Het had iets weg van een rambo-moment, want alhoewel het één tegen honderd was, ging de jongeren-menigte helemaal uiteen zodat ik alsnog kon doorwandelen en lichtelijk onder de indruk in een taxi kon springen. De vreugde was van korte duur want ook op de terugtocht bleek de enige vrije plaats op de sept-place in het midden vanachter te zijn. Maar soit, ik had tenminste mijn kleren nog aan.

Na een geslaagd weekendje in de drukte, maandag en dinsdag in het volledige andere uiterste gevallen. Twee dagen veldwerk (enquêtes), inclusief overnachting in de brousse. Achterop een brommertje rondhossen in het zand en bij aankomst in de afgelegen dorpjes genieten van de extreme gastvrijheid van de lokale boeren, vree de max.

Helaas van de verdere verrechtsing en drang naar conservatieve hoek in Vlaanderen. Van hieruit is dat nog zorgwekkender natuurlijk. Maar bon, om de teleurstelling te verwerken een zoek de (filmster)vedet in de tekst-omelet: "Wie zonder mineraalwater naar de brousse wil, is niet goed snik".

Bien entendu (junis)

We beginnen de nieuwe maand met een nieuwe (dit keer rijmende) spreuk:

" A force de patience et de saindoux, l'éléphant sodomise le pou "

Wist je dat (tris)…

…Ik onlangs tot de constatatie kwam dat alle aangekochte potjes DEET eigenlijk een anti-wespenmiddel zijn. Zo weten jullie ook waarvoor die AS-bon is besteed.
…Het verduiveld goed werkt, want ik heb hier nog nooit een wesp opgemerkt.
…Die andere bon, van de FNAC ook al verorberd is. Na ‘De helaasheid der dingen’ zijn ook ‘Het Parfum’ (redelijk),‘Proeven van Liefde’ (goed) en ‘Het Leven van Pi’ (super) gesneuveld.
…Overige goede boeken, contant geld, geboortekaartjes, vrijgezellenfoto’s en gele briefkaarten mogen gestuurd worden naar het adres:
Klaas Van den Heede
B.P. 556
Kaolack
Senegal
…Het hier dit weekeinde verkiezingen zijn, waarbij de partij van de President (Wade) wegens gebrek aan oppositie en dankzij het verkwisten van geld aan de campagne vlotjes de overwinning zal binnenhalen.
…Zoals voorspeld ook de San Antonio Spurs vlotjes de overwinning binnenhaalden in het Westen. In het Oosten lijkt de voorspelling minder waarschijnlijk uit te komen, de Detroit Pistons staan aan de rand van uitschakeling. Zowiezo blijf ik bij de Spurs als winnaar van de Finale in 6 matchen.
…Strandjeannet stefano ook vlotjes de overwinning binnenhaalde en als eerste de mango uit de tekstomelet wist te vissen. Een artisanaal product (neen dit zijn niet de uitwerpselen van de Amsterdamse zoo-bewoners) zal zijn beloning zijn.

Spijsvraag en Prijsvraag

Over het weer hebben we het al gehad, dus rest nog de andere vraag die doorgaans gesteld wordt door de bomma bij thuiskomst: ‘En het eten? Ge zijt precies wa vermagerd, he?’ Zodus, het eten in Senegal for dummies:

-) Dé nationale plat is, jawel: rijst. In Madagascar stopte het daarbij, maar hier zitten er altijd groenten, vis/vlees, sausje, maniok etc etc bij. Behoorlijk lekker dus.
-) Eten op zijn Senegalees gebeurt met zijn allen rond één grote pot. Ikzelf gebruik een lepel, maar de oudere en rurale mens gebruikt zijn handen. ‘Als we eten hebben voor twee, hebben we er ook voor drie’ geldt de spreuk hier, je kan dus altijd je stoeltje bijschuiven.
-) ’s Avonds kook ik vaak zelf. Omdat ze hier geen geitenkaasjes en spek hebben moet ik mijn specialiteit zo laten, maar mijn gamma bestaat tot dusver uit omelet, stoofpotje van kip, pasta met groentjes, en vleesgrillade met wortelstomp of appelmoes.
-) Het aanbod en de prijs van fruit is hier te doen, maar niet belachelijk overdreven en goedkoop zoals in sommige andere zuiderse landen. Met uitzondering van één fruitsoort, zoek de vedet in de tekstomelet: “Als je man goed koken kan, voorzie hem dan van een bedpan” (een gratis zakje authentiek Saloum-zout voor de eerste beller)
-) Wanneer ze twee potten saus op de tafel zetten als je (een vergeefse poging tot evenaren van de Belgische) frieten bestelt is dat niet mayonaise en ketchup, maar mosterd en een zeer pikante rode saus. Het eerste had ik door afgaande op de kleur. Het tweede, helaas voor de papillen, door de trial-and-error methode.

Bien Entendu (bis)

Tijd voor een nieuwe spreuk, dus haal die prisma fra-ned al maar boven:

“Quelle que soit la grandeur d’un éléphant, ses couilles remplissent une marmite”

Het Kaolack-gevoel

Om de lokale condities in te schatten doet men het volgende: men schept een klein emmertje vol met fijn zand. Men zet daarna de auto -bij voorkeur zwart- op een warme zomerdag in de blakke (vergeef me het mechels) zon en laat hem daar een hele dag staan. Vervolgens betreed je de auto, goed ingeduffeld en zet de warme blazer aan, gericht op het gezicht. Om het authentieke Kaolack-gevoel te evenaren volstaat het nu enkel om het emmertje fijn zand geleidelijk te ledigen in de warmtestraal van de blazer. Zorg er wel voor dat je genoeg transpireert, anders blijft het fijn zand niet kleven.

Wist je dat (bis)…

…Naast Tocoma, ook zijn vrouw Tening aan karate gedaan heeft. De eerste echtelijke ruzie wil ik alvast niet missen.
…Polygamie hier zeker niet ongewoon is, alhoewel dat bij de jongere generatie aan het minderen is. Interesting, maar je moet dan natuurlijk wel iedereen onderhouden. Alhoewel, uw eigen kind afstaan aan een familielid voor adoptie (kwestie van de onderlinge banden nog te versterken) gebeurt ook geregeld, dus dat kan een oplossing zijn.
…De AIDS-incidentie hier maar 0.9% is. Wees gerust, dat zijn geen resultaten van een eigen steekproef (ahaa), maar van de Wereldbank.
…De finales in de NBA Play-offs gaan tussen San Antonio en Utah in het westen en Cleveland en Detroit in het oosten. Ik gok op San Antonio-Detroit als NBA finale, waarbij San Antonio wint in 6 matchen.
…Ik hier mijn groenten eerst met eau de javel was
…Mister michel ook hier bestaat. Hij is echter toleranter van stuk dan de hatelijke grijsaard van anderlecht en voorziet bovendien van de lekkerste melk, rechtstreeks van de uier.
…De kakkerlak reeds bestreden is, maar ondertussen vervangen door een hardnekkigere -en snellere- muis. Let the battle begin!

De eerste klaagzangen…

…Deze nacht was het weer prijs. In de moskee of bij één of andere plezante werd wederom een cassette met islamitische gezangen opgelegd. Voor de vertaling gok ik op “Zeg, ken jij de musulman?”.
…Zoals elke morgen wordt dit klokvast om vijf uur gevolgd door het eerste gebed in de moskee. Te horen aan het volume zou je haast besluiten dat de gemiddelde moslim een gehoorprobleem heeft. Of tenminste een ochtendhumeur. Een ideetje voor een thesisonderwerp, me dunkt.
…Je zou zeggen “doe je raam dan toe”, maar de plafonnier (ventilator) is stuk en het is snikheet. De huisbaas zal echter (al een week en half) langskomen om het te repareren.
…Net als de keukendeur, de badkamerdeur en de sjass. In de badkamer is dan ook de eerste kakkerlak van superformaat gesignaleerd. Met wat javel en een vaste hand is de eerste huisgenoot alvast verbannen.
…Een Libanese restauranthouder was zeer vriendelijk en bood me een gratis koffietje aan. Geen vuiltje aan de lucht, ware het niet dat hij na een lang gesprek vol met aanrakingen en insinuaties aanbood om elkaar te masseren (‘dat was zijn hobby’), tegen betaling natuurlijk (‘om je vrijwilligerswerk te ondersteunen’). Neufchateau, Pattaya, Senegal, vieze ventjes vind je overal!

Voor de rest alles tiptop zene, maar toch even schrijven naar Test Aankoop.

Premier, Deuxième, Troisième…

Het eerste weekendje in Kaolack zit erop. Aangezien de meerderheid hier moslim is (voor de Ben Crabbé lovers: hij is lam, mo slim!) wordt er minder bier verorberd dan in België, maar des te meer thee. En het fabriceren ervan is een waarachtige kunst. Zaterdag en zondagnamiddag is het rendez-vous met Tocoma en de buren op de hoek van de straat onder de boom. Op de foto is Malick de premier aan het bereiden. Premier is de eerste trekking van de thee en bijgevolg de strafste, het gaat tot troisième. Daartussen wordt er vlot gediscussieerd, bv. gisteren zijn senegalese politiek, europese voetbal, invloed van de media op het Westers beeld van Afrika, paardenmelk-kwekerijen in België, weenpatronen van dochters etc de revue gepasseerd. Malick droomt trouwens zoals 90% van de Senegalese jongeren van Europa. En hij heeft hoop, want wegens zijn voetbaltalent is hij één van de weinige uitverkorenen die heeft mogen testen in Dakar, bij een Duitse scout. Hij wacht nu geduldig op een telefoontje…’s Avonds in het weekend werd er met Tocoma en de dochtertjes richting de plage getrokken. Het is te zeggen, de oever van de Saloum, de rivier van Kaolack, waar aan zoutwinning wordt gedaan. Uitwaaien in de frisse wind, pootjebaden (alhoewel die kleine meiden op den duur helemaal kletsnat waren) en schelpjes verzamelen, on s’est bien amusé quoi.

Wist je dat…

…Het hier twee uur vroeger is dan bij jullie, dus als jullie wekker gaat te zevenen, worden de muggen hier wakker en beginnen ze aan hun agressiefste twee-uurtje.
…Het senegalees voor blanke ‘Toubab’ is, maar dat merkwaardig genoeg twee meter niet exceptioneel is, zodat opmerkingen hier beperkt blijven, in tegenstelling tot tijdens het gemiddelde familiefeest.
…De Dallas Mavericks verrassend zijn uitgeschakeld tijdens de NBA play-offs en dat de weg naar de finale in de Western Conference boeiender dan ooit is. Bovendien speelt er een Senegalees in de NBA.
…Je hier aan het begin van elke werkdag iedereen (+- 30 man) een handje moet geven. Gelukkig zijn wij de eersten zodat iedereen in onze bureau passeert.
…Het groeten ook tijdens elke andere gelegenheid zeer belangrijk is en men zich toch minimaal 4 maal wil verzekeren of het wel goed met je gaat. Mooi toch, die bezorgdheid
…Het moeilijk koken is met één vuur en één casserolle, maar toch een stoofpotje kunnen fabriceren, zij het inclusief eenmaal in vingers snijden en eenmaal verbranden aan de stoom

Identiteitscrisis

Ondertussen is “De Helaasheid der dingen” al verorberd, supergrappig boek. Bovendien heb ik hem zelf geschreven volgens een Senegalese Schone, want dat was ik toch op de achterflap van dat boek, achter de schrijfmachine? Ze vond klaarblijkelijk dat mijn nieuwe kapsel (van de hand van Kapsalon Katrina, de aangenaamste en aantrekkelijkste kapster van Gent en omstreken) een exacte imitatie was van de kruin van Dimitri, zoon van zotte Pie uit Reetveerdegem. Een schrijver dus. Het is te zeggen een schrijvende voetballer. Ik word hier immers door de jongere generaties herkend als Peter Crouch, de robot van Liverpool. Ze weten vast niet dat ik de enige sambapiet ben die om het even welke kans nog net naast het doelkader krijgt.

Arrivé et installé Ole Ole

Via switchen van memory-cards is het dan toch mogelijk om foto’s op het net te krijgen, binnenkort volgen de eerste exemplaren van in senegal. Alles verloopt hier angstwekkend vlot eigenlijk. Nadat ik in Zaventem uitgewuifd ben door kleine Sien (zie foto), het metekindje, en -net als in de film- nog net voor het ingaan van de gate-controle door een La Louvièraanse pétasse uit de rij werd gesleurd zat ik op een bijna lege vlieger, met alle plaats voor de benen die men kan dromen. Kwam die vlieger nog te vroeg aan ook –jaja in Afrika- en nog maar net uitgecheckt of ik werd al hartelijk ontvangen door Joline, een sympathieke collega-vrijwilliger van BD die werkt in Dakar en Annemie, de vrouw van de landenverantwoordelijke van BD (Luk). Na een koffieklets ben ik met de familie van Luk dan een weekendje richting kust geweest. Dus al twee dagen vakantie genoten, inclusief zwemmetje in de oceaan en biertje aan het strand. Leuk, zo opgevangen worden.

Na een warme en lange rit in de sept-place (ik mocht vanvoor zitten “voor de benen mijnheer” sommige zaken zijn universeel) ben ik aangekomen Kaolack, de plek waar ik zal verblijven voor het grootste gedeelte van de Senegal-tijd. De zeer capabele en aimabele man waar ik dagelijks mee zal samenwerken is Tocoma Sy, een twee meter lange Senegalees, die een kast heeft vol bekers. Blijkt immers dat hij nog een groot karatekampioen geweest is, zelfs zevende plaats op de wereld. Mijn nieuwe stulp is geïnstalleerd met bed, commode en badkamertje. Helaas is er even zelden water als er elektriciteit is. Vooral ambetant als je ’s morgens wil douchen na een zweterige nacht. De stek is gelegen recht over Tocoma Sy (u weet nog wel, de karateman), dus qua veiligheid zit dat ook al snor. Morgen en overmorgen is het Assemblé Général van één van de vijf boerenorganisaties, dus dat wordt een tweedaagse op het veld.

Toon en Sien, Tocoma heeft drie dochtertjes, de oudsten (Aisatouh en Fatouh) zijn 5 en 4 jaar, het zouden ideale speelkameraden zijn. Ze zijn even aanhankelijk en energievolle babbelkousen…

Uw akte van wantrouwen, op de voet gevolgd

Aangezien ik vermeld had dat jullie me vanop deze blog op de voet konden volgen, heb ik ineens een foto van mijn rechterexemplaar genomen, inclusief bloeduitstortingen die me nog herinneren aan het afscheid van het Belgische Basketbalseizoen. Echter de prutsers van Vandenborre zijn er in geslaagd me tot twee maal toe de verkeerde kabel voor het fototoestel mee te geven. Zodus voorlopig geen beelden op dit elektronisch dagblad. Voor de rest ivm de voet: plaaster eraf, verband errond. Geen probleem dus, ik heb zelfs mijn street credibility de hoogte ingejaagd met een gepersonaliseerde mean-walk. Bovendien zit er nog genoeg vocht opgehoopt in de enkel om me tijdens een lange trip in het veld van dorst te behoeden. Binnenkort avonturen van de aankomst etc.

Bien Entendu

Af en toe zal deze site een wijsheid en/of gezegde vertonen (in het Frans, dus haal die woordenboek maar boven). Alvast een voorsmaakje:

"Qui avale un noix de coco fait confiance à son anus"

Bien Venu

Beste,

Bent u ervan overtuigd dat micro-kredieten enkel voor popgroepen zijn weggelegd? Denkt u dat de Senegal net naast de lever ligt? Denkt u dat Toto de president van Afrika is? Is Dakar volgens u het buitenverblijf van Koen Wauters? Check dan regelmatig deze site, vanaf mei zullen hier regelmatig verhalen en foto's (afhankelijk van de snelheid van het senegalese internet) staan ivm het micro-kredietsysteem van Kaolack. Ideale ontspanning dus op een doordeweekse werkendag.

da mazzel