Spijsvraag en Prijsvraag

Over het weer hebben we het al gehad, dus rest nog de andere vraag die doorgaans gesteld wordt door de bomma bij thuiskomst: ‘En het eten? Ge zijt precies wa vermagerd, he?’ Zodus, het eten in Senegal for dummies:

-) Dé nationale plat is, jawel: rijst. In Madagascar stopte het daarbij, maar hier zitten er altijd groenten, vis/vlees, sausje, maniok etc etc bij. Behoorlijk lekker dus.
-) Eten op zijn Senegalees gebeurt met zijn allen rond één grote pot. Ikzelf gebruik een lepel, maar de oudere en rurale mens gebruikt zijn handen. ‘Als we eten hebben voor twee, hebben we er ook voor drie’ geldt de spreuk hier, je kan dus altijd je stoeltje bijschuiven.
-) ’s Avonds kook ik vaak zelf. Omdat ze hier geen geitenkaasjes en spek hebben moet ik mijn specialiteit zo laten, maar mijn gamma bestaat tot dusver uit omelet, stoofpotje van kip, pasta met groentjes, en vleesgrillade met wortelstomp of appelmoes.
-) Het aanbod en de prijs van fruit is hier te doen, maar niet belachelijk overdreven en goedkoop zoals in sommige andere zuiderse landen. Met uitzondering van één fruitsoort, zoek de vedet in de tekstomelet: “Als je man goed koken kan, voorzie hem dan van een bedpan” (een gratis zakje authentiek Saloum-zout voor de eerste beller)
-) Wanneer ze twee potten saus op de tafel zetten als je (een vergeefse poging tot evenaren van de Belgische) frieten bestelt is dat niet mayonaise en ketchup, maar mosterd en een zeer pikante rode saus. Het eerste had ik door afgaande op de kleur. Het tweede, helaas voor de papillen, door de trial-and-error methode.

Bien Entendu (bis)

Tijd voor een nieuwe spreuk, dus haal die prisma fra-ned al maar boven:

“Quelle que soit la grandeur d’un éléphant, ses couilles remplissent une marmite”

Het Kaolack-gevoel

Om de lokale condities in te schatten doet men het volgende: men schept een klein emmertje vol met fijn zand. Men zet daarna de auto -bij voorkeur zwart- op een warme zomerdag in de blakke (vergeef me het mechels) zon en laat hem daar een hele dag staan. Vervolgens betreed je de auto, goed ingeduffeld en zet de warme blazer aan, gericht op het gezicht. Om het authentieke Kaolack-gevoel te evenaren volstaat het nu enkel om het emmertje fijn zand geleidelijk te ledigen in de warmtestraal van de blazer. Zorg er wel voor dat je genoeg transpireert, anders blijft het fijn zand niet kleven.

Wist je dat (bis)…

…Naast Tocoma, ook zijn vrouw Tening aan karate gedaan heeft. De eerste echtelijke ruzie wil ik alvast niet missen.
…Polygamie hier zeker niet ongewoon is, alhoewel dat bij de jongere generatie aan het minderen is. Interesting, maar je moet dan natuurlijk wel iedereen onderhouden. Alhoewel, uw eigen kind afstaan aan een familielid voor adoptie (kwestie van de onderlinge banden nog te versterken) gebeurt ook geregeld, dus dat kan een oplossing zijn.
…De AIDS-incidentie hier maar 0.9% is. Wees gerust, dat zijn geen resultaten van een eigen steekproef (ahaa), maar van de Wereldbank.
…De finales in de NBA Play-offs gaan tussen San Antonio en Utah in het westen en Cleveland en Detroit in het oosten. Ik gok op San Antonio-Detroit als NBA finale, waarbij San Antonio wint in 6 matchen.
…Ik hier mijn groenten eerst met eau de javel was
…Mister michel ook hier bestaat. Hij is echter toleranter van stuk dan de hatelijke grijsaard van anderlecht en voorziet bovendien van de lekkerste melk, rechtstreeks van de uier.
…De kakkerlak reeds bestreden is, maar ondertussen vervangen door een hardnekkigere -en snellere- muis. Let the battle begin!

De eerste klaagzangen…

…Deze nacht was het weer prijs. In de moskee of bij één of andere plezante werd wederom een cassette met islamitische gezangen opgelegd. Voor de vertaling gok ik op “Zeg, ken jij de musulman?”.
…Zoals elke morgen wordt dit klokvast om vijf uur gevolgd door het eerste gebed in de moskee. Te horen aan het volume zou je haast besluiten dat de gemiddelde moslim een gehoorprobleem heeft. Of tenminste een ochtendhumeur. Een ideetje voor een thesisonderwerp, me dunkt.
…Je zou zeggen “doe je raam dan toe”, maar de plafonnier (ventilator) is stuk en het is snikheet. De huisbaas zal echter (al een week en half) langskomen om het te repareren.
…Net als de keukendeur, de badkamerdeur en de sjass. In de badkamer is dan ook de eerste kakkerlak van superformaat gesignaleerd. Met wat javel en een vaste hand is de eerste huisgenoot alvast verbannen.
…Een Libanese restauranthouder was zeer vriendelijk en bood me een gratis koffietje aan. Geen vuiltje aan de lucht, ware het niet dat hij na een lang gesprek vol met aanrakingen en insinuaties aanbood om elkaar te masseren (‘dat was zijn hobby’), tegen betaling natuurlijk (‘om je vrijwilligerswerk te ondersteunen’). Neufchateau, Pattaya, Senegal, vieze ventjes vind je overal!

Voor de rest alles tiptop zene, maar toch even schrijven naar Test Aankoop.

Premier, Deuxième, Troisième…

Het eerste weekendje in Kaolack zit erop. Aangezien de meerderheid hier moslim is (voor de Ben Crabbé lovers: hij is lam, mo slim!) wordt er minder bier verorberd dan in België, maar des te meer thee. En het fabriceren ervan is een waarachtige kunst. Zaterdag en zondagnamiddag is het rendez-vous met Tocoma en de buren op de hoek van de straat onder de boom. Op de foto is Malick de premier aan het bereiden. Premier is de eerste trekking van de thee en bijgevolg de strafste, het gaat tot troisième. Daartussen wordt er vlot gediscussieerd, bv. gisteren zijn senegalese politiek, europese voetbal, invloed van de media op het Westers beeld van Afrika, paardenmelk-kwekerijen in België, weenpatronen van dochters etc de revue gepasseerd. Malick droomt trouwens zoals 90% van de Senegalese jongeren van Europa. En hij heeft hoop, want wegens zijn voetbaltalent is hij één van de weinige uitverkorenen die heeft mogen testen in Dakar, bij een Duitse scout. Hij wacht nu geduldig op een telefoontje…’s Avonds in het weekend werd er met Tocoma en de dochtertjes richting de plage getrokken. Het is te zeggen, de oever van de Saloum, de rivier van Kaolack, waar aan zoutwinning wordt gedaan. Uitwaaien in de frisse wind, pootjebaden (alhoewel die kleine meiden op den duur helemaal kletsnat waren) en schelpjes verzamelen, on s’est bien amusé quoi.

Wist je dat…

…Het hier twee uur vroeger is dan bij jullie, dus als jullie wekker gaat te zevenen, worden de muggen hier wakker en beginnen ze aan hun agressiefste twee-uurtje.
…Het senegalees voor blanke ‘Toubab’ is, maar dat merkwaardig genoeg twee meter niet exceptioneel is, zodat opmerkingen hier beperkt blijven, in tegenstelling tot tijdens het gemiddelde familiefeest.
…De Dallas Mavericks verrassend zijn uitgeschakeld tijdens de NBA play-offs en dat de weg naar de finale in de Western Conference boeiender dan ooit is. Bovendien speelt er een Senegalees in de NBA.
…Je hier aan het begin van elke werkdag iedereen (+- 30 man) een handje moet geven. Gelukkig zijn wij de eersten zodat iedereen in onze bureau passeert.
…Het groeten ook tijdens elke andere gelegenheid zeer belangrijk is en men zich toch minimaal 4 maal wil verzekeren of het wel goed met je gaat. Mooi toch, die bezorgdheid
…Het moeilijk koken is met één vuur en één casserolle, maar toch een stoofpotje kunnen fabriceren, zij het inclusief eenmaal in vingers snijden en eenmaal verbranden aan de stoom

Identiteitscrisis

Ondertussen is “De Helaasheid der dingen” al verorberd, supergrappig boek. Bovendien heb ik hem zelf geschreven volgens een Senegalese Schone, want dat was ik toch op de achterflap van dat boek, achter de schrijfmachine? Ze vond klaarblijkelijk dat mijn nieuwe kapsel (van de hand van Kapsalon Katrina, de aangenaamste en aantrekkelijkste kapster van Gent en omstreken) een exacte imitatie was van de kruin van Dimitri, zoon van zotte Pie uit Reetveerdegem. Een schrijver dus. Het is te zeggen een schrijvende voetballer. Ik word hier immers door de jongere generaties herkend als Peter Crouch, de robot van Liverpool. Ze weten vast niet dat ik de enige sambapiet ben die om het even welke kans nog net naast het doelkader krijgt.

Arrivé et installé Ole Ole

Via switchen van memory-cards is het dan toch mogelijk om foto’s op het net te krijgen, binnenkort volgen de eerste exemplaren van in senegal. Alles verloopt hier angstwekkend vlot eigenlijk. Nadat ik in Zaventem uitgewuifd ben door kleine Sien (zie foto), het metekindje, en -net als in de film- nog net voor het ingaan van de gate-controle door een La Louvièraanse pétasse uit de rij werd gesleurd zat ik op een bijna lege vlieger, met alle plaats voor de benen die men kan dromen. Kwam die vlieger nog te vroeg aan ook –jaja in Afrika- en nog maar net uitgecheckt of ik werd al hartelijk ontvangen door Joline, een sympathieke collega-vrijwilliger van BD die werkt in Dakar en Annemie, de vrouw van de landenverantwoordelijke van BD (Luk). Na een koffieklets ben ik met de familie van Luk dan een weekendje richting kust geweest. Dus al twee dagen vakantie genoten, inclusief zwemmetje in de oceaan en biertje aan het strand. Leuk, zo opgevangen worden.

Na een warme en lange rit in de sept-place (ik mocht vanvoor zitten “voor de benen mijnheer” sommige zaken zijn universeel) ben ik aangekomen Kaolack, de plek waar ik zal verblijven voor het grootste gedeelte van de Senegal-tijd. De zeer capabele en aimabele man waar ik dagelijks mee zal samenwerken is Tocoma Sy, een twee meter lange Senegalees, die een kast heeft vol bekers. Blijkt immers dat hij nog een groot karatekampioen geweest is, zelfs zevende plaats op de wereld. Mijn nieuwe stulp is geïnstalleerd met bed, commode en badkamertje. Helaas is er even zelden water als er elektriciteit is. Vooral ambetant als je ’s morgens wil douchen na een zweterige nacht. De stek is gelegen recht over Tocoma Sy (u weet nog wel, de karateman), dus qua veiligheid zit dat ook al snor. Morgen en overmorgen is het Assemblé Général van één van de vijf boerenorganisaties, dus dat wordt een tweedaagse op het veld.

Toon en Sien, Tocoma heeft drie dochtertjes, de oudsten (Aisatouh en Fatouh) zijn 5 en 4 jaar, het zouden ideale speelkameraden zijn. Ze zijn even aanhankelijk en energievolle babbelkousen…

Uw akte van wantrouwen, op de voet gevolgd

Aangezien ik vermeld had dat jullie me vanop deze blog op de voet konden volgen, heb ik ineens een foto van mijn rechterexemplaar genomen, inclusief bloeduitstortingen die me nog herinneren aan het afscheid van het Belgische Basketbalseizoen. Echter de prutsers van Vandenborre zijn er in geslaagd me tot twee maal toe de verkeerde kabel voor het fototoestel mee te geven. Zodus voorlopig geen beelden op dit elektronisch dagblad. Voor de rest ivm de voet: plaaster eraf, verband errond. Geen probleem dus, ik heb zelfs mijn street credibility de hoogte ingejaagd met een gepersonaliseerde mean-walk. Bovendien zit er nog genoeg vocht opgehoopt in de enkel om me tijdens een lange trip in het veld van dorst te behoeden. Binnenkort avonturen van de aankomst etc.