Leve picasa
Foto's op de PC uploaden naar een webalbum en dan een link naar de blog...De foto's zijn wel wat gedateerd (ondertussen ben ik al eindeloos veel aantrekkelijker), namelijk de openingsweek in Cotonou en het eerste weekend in Natitingou, inclusief safari en foto's van mijn stek
Frans Soozen
De eerste weken trok ik nogal regelmatig op met onze Franse en Waalse Zuiderburen. Wat me vooral opviel is hoe uitgebreid ze kunnen babbelen over Frankrijk (ook onze eigen landgenoten) en het valt toch op dat er ergens een verschil zit in cultuur, vooral op het gebied van media. Wie wereldberoemd is in Frankrijk is mij volledig onbekend en legendarische televisieprogramma’s doen zelfs bij de meest uitgebreide beschrijving geen belletje rinkelen. De enige punten die ik kon scoren was dat ik naar Club Dorothée keek als kleine pagadder.
Ik kan me hier toch niet van de indruk ontdoen dat onze vrienden een heleboel missen. Toen ik informeerde of ze dan nooit een serie van de BBC voorgeschoteld krijgen hoorden ze het in Aix-en-Provence donderen. Dat wil zeggen, nog nooit gehoord van The Office, Little Brittain, Coupling, Fawlty Towers, Blackadder, laat staan Alan Partridge, het Eiland of In de Gloria. Dat limiteert me natuurlijk in de gesprekken, aangezien 85% van mijn standaardmopjes voor de vuilbak bestemd zijn. Wetende dat de overige 15% uit jeux-de-motjes bestaan is het niet moeilijk om door te hebben dat het publiek iets minder dankbaar is dan pakweg een doorsnee vlaamse tooghanger of neef en nichtje. In een poging om toch een kleine jeux-de-mot-database aan te leggen in de Franse taal en om mijn street-credibility bij een toekomstige verdwaalpartij in de Parijse banlieues op te schroeven, ziehier alvast de woorden die ik heb bijgeleerd uit de gesprekken die ik kon volgen.
Toubib=dokter
Thunes (frics, sous)= geld
Môme=kind
Bornes=kilometer
Bagnole=auto
Clopes=sigaretten
Shopper=kopen
Bosser=werken
Métropole=Frankrijk (om maar te zeggen dat Antwerpenaren nog niet de grootste navelstaarders ter wereld zijn)
Ik kan me hier toch niet van de indruk ontdoen dat onze vrienden een heleboel missen. Toen ik informeerde of ze dan nooit een serie van de BBC voorgeschoteld krijgen hoorden ze het in Aix-en-Provence donderen. Dat wil zeggen, nog nooit gehoord van The Office, Little Brittain, Coupling, Fawlty Towers, Blackadder, laat staan Alan Partridge, het Eiland of In de Gloria. Dat limiteert me natuurlijk in de gesprekken, aangezien 85% van mijn standaardmopjes voor de vuilbak bestemd zijn. Wetende dat de overige 15% uit jeux-de-motjes bestaan is het niet moeilijk om door te hebben dat het publiek iets minder dankbaar is dan pakweg een doorsnee vlaamse tooghanger of neef en nichtje. In een poging om toch een kleine jeux-de-mot-database aan te leggen in de Franse taal en om mijn street-credibility bij een toekomstige verdwaalpartij in de Parijse banlieues op te schroeven, ziehier alvast de woorden die ik heb bijgeleerd uit de gesprekken die ik kon volgen.
Toubib=dokter
Thunes (frics, sous)= geld
Môme=kind
Bornes=kilometer
Bagnole=auto
Clopes=sigaretten
Shopper=kopen
Bosser=werken
Métropole=Frankrijk (om maar te zeggen dat Antwerpenaren nog niet de grootste navelstaarders ter wereld zijn)
Wist je dat...
...Verleden weekend de vrouwelijke vrijwilligsters van Cotonou op bezoek waren. Helaas was het quote-gehalte iets minder, maar altijd plezant om volk over de vloer te krijgen. In het weekendpakket: olifant-watching, moto-rijlessen en wortelstomp. Nog plaatsen vrij tot augustus, langer verblijf bespreekbaar.
...Gisteren hier werkelijk heel de stad naar de lucht stond te gapen. Niet verwonderlijk, want er vloog zowaar een éénpersoonsvliegtuigje over. Zoiets als een deltavlieger met een motor, nog nooit gezien.
...Mijn buurman en huiseigenaar Bawa noemt. Terwijl we Little Bawaw kennen als een foute, zever-verkopende ukkepuk is ‘onzen’ Bawa een goed, vriendelijk en groot manspersoon die altijd inspringt bij probleempjes.
...Een van die probleempjes het gebrek aan een werkende frigo was. Bijgevolg: een melkdoos die op springen staat wegens een overmatige gistproductie en een portie vlees die begraven moet worden omdat anders de geurhinder klachten zou veroorzaken tot in Cotonou.
...De neef van de buurman zowaar Nederlands spreekt. En dan bedoel ik ook echt Nederlands, want hij woont al 8 jaar in Rotterdam “‘Hoe gaat ie? Lekker”. Hij zoekt echter terug te komen wanneer hij wat kapitaal heeft om zaakjes op te starten.
...Op een Beninese identiteitskaart geen rijksregisternummer te vinden is, maar wel zaken als kleur van de ogen en huidskleur (verbazend hoeveel tinten zwart er bestaan).
...Volgend weekend ik werk zal maken van wat fotootjes op de blog te zetten
...Gisteren hier werkelijk heel de stad naar de lucht stond te gapen. Niet verwonderlijk, want er vloog zowaar een éénpersoonsvliegtuigje over. Zoiets als een deltavlieger met een motor, nog nooit gezien.
...Mijn buurman en huiseigenaar Bawa noemt. Terwijl we Little Bawaw kennen als een foute, zever-verkopende ukkepuk is ‘onzen’ Bawa een goed, vriendelijk en groot manspersoon die altijd inspringt bij probleempjes.
...Een van die probleempjes het gebrek aan een werkende frigo was. Bijgevolg: een melkdoos die op springen staat wegens een overmatige gistproductie en een portie vlees die begraven moet worden omdat anders de geurhinder klachten zou veroorzaken tot in Cotonou.
...De neef van de buurman zowaar Nederlands spreekt. En dan bedoel ik ook echt Nederlands, want hij woont al 8 jaar in Rotterdam “‘Hoe gaat ie? Lekker”. Hij zoekt echter terug te komen wanneer hij wat kapitaal heeft om zaakjes op te starten.
...Op een Beninese identiteitskaart geen rijksregisternummer te vinden is, maar wel zaken als kleur van de ogen en huidskleur (verbazend hoeveel tinten zwart er bestaan).
...Volgend weekend ik werk zal maken van wat fotootjes op de blog te zetten
Het dagelijkse leven in Natitingou
We zijn nu toch al twee weken ver in Natitingou, dus wordt het stilaan tijd voor een klein beschrijf (jaja ik heb hier al een huisje) van het dagelijkse leven. Terwijl ik de eerste week bij twee Franse vrijwilligers verbleef en ’s morgens om 8u in de koude de zemidjan (taxi-brommer) naar het werk nam, ben ik intussen volledig geïnstalleerd.
Geïnstalleerd, dat wil zeggen: een aangenaam huis met 4 kamers (dus bezoek meer dan welkom), badkamer, keuken en ruim salon. Ik heb zelfs een terrasje om ’s avonds op te chillen. En om het helemaal idyllisch te maken, als ik ’s morgens een mango bij het ontbijt wil, pluk ik die toch gewoon even van de mango-boom in mijnen hof. Het enige wat nog op het verlanglijstje staat is een frigo, kwestie van bepaalde gisten en schimmels (Penicillium Camemberti) af te remmen en andere (Gistium Alcoholici) koel te houden.
De ligging van het huisje heeft zo zijn voor- en nadelen. Het ligt tegen een heuvelzijde met wat bos in de buurt en vlakbij het werk. Er zijn enkele mooie weggetjes om te joggen, inclusief een beklimming van de heuvel tot aan een bedevaartskruis. Ik heb hier al een poging gewaagd, maar de hitte (want de koele harmattan is inmiddels verdwenen) en het afgelopen jaar van niets doen zorgden ervoor dat ik na amper 6 kilometer al pompaf was. Dat belooft voor als ik eens verdwaal in den bos en een onverwachte 13 kilometer voor de boeg heb…Een nadeel van de hoge ligging is dan weer de kans op watergebrek in de droge periode. Gelukkig is er een put naast het huis om mijn emmerke te vullen.
En dan het grootste nadeel: de weg ernaar toe. Er zijn twee wegen, maar ik ben er nog niet uit welke nu de slechtste is. Want zijn er nog gradaties mogelijk op dit niveau van waardeloosheid? De putten zijn zo diep dat je ze nog niet gevuld krijgt moest je Jos Van Oosterwijck en Geert Lambert er gezamenlijk insmijten en de bodem is van lateriet (inderdaad zoals in ‘Bobejaanland laat de riet gratis binnen’), hetgeen ze volgens mij schromelijk over het hoofd hebben gezien toen ze beweerden dat diamant de grootste hardheid heeft. Ik laat de moto dus vaak op het werk staan en doe het laatste stukje te voet.
Want jaja, geïnstalleerd wil ook zeggen: mijn eigen moto, meerbepaald een ‘baanmachien’ van 125cc. Omdat ik gewend was met een ‘crossmachien’ te rijden was het wel even aanpassen. De vering is immers onbestaande (en dit in combinatie met de lateriet!) en de vitessen werken omgekeerd. Terwijl je bij een crossmachien naar boven moet klikken om hoger te schakelen, is het nu net andersom.
Voor de rest is het hier een aangename stad, met één grote geasfalteerde weg en verschillende zijweggetjes (een beetje zoals Voortkapelle dus). Je kan hier lekker eten tegen prijzen die zelfs de lunch garden moeiteloos zou wegconcurreren. En verleden weekend heb ik me aan een (lees: de enige) discotheek gewaagd. Nu was de muziek (zouk, lokale en Amerikaanse, coupé décallé…) niet om over naar huis te schrijven (hoewel ik daar wel mee bezig ben), maar met wat alcohol blijft een bezoek aan de dansvloer onvermijdbaar. Helaas geldt ook hier hetzelfde voor de katers…
Geïnstalleerd, dat wil zeggen: een aangenaam huis met 4 kamers (dus bezoek meer dan welkom), badkamer, keuken en ruim salon. Ik heb zelfs een terrasje om ’s avonds op te chillen. En om het helemaal idyllisch te maken, als ik ’s morgens een mango bij het ontbijt wil, pluk ik die toch gewoon even van de mango-boom in mijnen hof. Het enige wat nog op het verlanglijstje staat is een frigo, kwestie van bepaalde gisten en schimmels (Penicillium Camemberti) af te remmen en andere (Gistium Alcoholici) koel te houden.
De ligging van het huisje heeft zo zijn voor- en nadelen. Het ligt tegen een heuvelzijde met wat bos in de buurt en vlakbij het werk. Er zijn enkele mooie weggetjes om te joggen, inclusief een beklimming van de heuvel tot aan een bedevaartskruis. Ik heb hier al een poging gewaagd, maar de hitte (want de koele harmattan is inmiddels verdwenen) en het afgelopen jaar van niets doen zorgden ervoor dat ik na amper 6 kilometer al pompaf was. Dat belooft voor als ik eens verdwaal in den bos en een onverwachte 13 kilometer voor de boeg heb…Een nadeel van de hoge ligging is dan weer de kans op watergebrek in de droge periode. Gelukkig is er een put naast het huis om mijn emmerke te vullen.
En dan het grootste nadeel: de weg ernaar toe. Er zijn twee wegen, maar ik ben er nog niet uit welke nu de slechtste is. Want zijn er nog gradaties mogelijk op dit niveau van waardeloosheid? De putten zijn zo diep dat je ze nog niet gevuld krijgt moest je Jos Van Oosterwijck en Geert Lambert er gezamenlijk insmijten en de bodem is van lateriet (inderdaad zoals in ‘Bobejaanland laat de riet gratis binnen’), hetgeen ze volgens mij schromelijk over het hoofd hebben gezien toen ze beweerden dat diamant de grootste hardheid heeft. Ik laat de moto dus vaak op het werk staan en doe het laatste stukje te voet.
Want jaja, geïnstalleerd wil ook zeggen: mijn eigen moto, meerbepaald een ‘baanmachien’ van 125cc. Omdat ik gewend was met een ‘crossmachien’ te rijden was het wel even aanpassen. De vering is immers onbestaande (en dit in combinatie met de lateriet!) en de vitessen werken omgekeerd. Terwijl je bij een crossmachien naar boven moet klikken om hoger te schakelen, is het nu net andersom.
Voor de rest is het hier een aangename stad, met één grote geasfalteerde weg en verschillende zijweggetjes (een beetje zoals Voortkapelle dus). Je kan hier lekker eten tegen prijzen die zelfs de lunch garden moeiteloos zou wegconcurreren. En verleden weekend heb ik me aan een (lees: de enige) discotheek gewaagd. Nu was de muziek (zouk, lokale en Amerikaanse, coupé décallé…) niet om over naar huis te schrijven (hoewel ik daar wel mee bezig ben), maar met wat alcohol blijft een bezoek aan de dansvloer onvermijdbaar. Helaas geldt ook hier hetzelfde voor de katers…
Wist je dat...
…Een medevrijwilligster al een malaria achter de rug heeft. Het kan vanaf 7 dagen na aankomst doorbreken en jawel de achtste dag was het van dat. Malchance zoals ze zeggen.
…Mijn gloednieuwe mp3-speler het ook welgeteld één week heeft volgehouden alvorens de geest te geven, waarschijnlijk aan een bevriende voodoo-tam tam
…Tam tam, geschreven of gesproken boodschappen vanaf nu kunnen doorgestuurd worden, want ik ben geïnstalleerd. De telefoon huilt mee op 00229 90120383 (of klaas.vdh via Skype) en de postbode brengt humo’s, sambapieten kalenders en geboortekaartjes naar het adres
Klaas Van den Heede
BP 499
Natitingou
Benin
…Er een serieuze gemeenschap aan blanken is geïnstalleerd in Natitingou, de één al wat kolonialer dan de andere. Ik leer in ieder geval ook die cultuur kennen, zoals het Tarot-kaartspel, geografie van Frankrijk en Wallonië en een voordien onbekende woordenschat (waarover later meer)
…Machiavelli ook in het Frans bestaat en citadelle heet. De condotière blijft uiteraard, maar een voleur die steelt van een éveque, of een assassin die een marchand doodt, het was toch even aanpassen. Dat ik niet kan winnen verandert gelukkig niet.
…Er altijd maar één kan winnen. Zo ook tijdens de laatste presidentsverkiezingen hier, waarbij er maar liefst 26 kandidaten bleken (maar het waren zwarten) te zijn.
…De uiteindelijke winnaar (Yayi Boni) het voordeel heeft dat hij al rijk was vooraleer hij aan de macht kwam, maar aangezien hij uit de banksector komt is het nog niet gezegd dat hij de dief niet zal uithangen.
…Je ’s avonds het best uit de buurt blijft van het presidentieel paleis en in het algemeen vermijd je best de plekken waar de president zal paraderen. Na een mislukte aanslag verleden jaar zijn zijn lijfwachten zo nerveus als Jef tijdens een gesprek met Shadaim. Ze schieten bij het minste en zo vallen er helaas af en toe onschuldige slachtoffers.
…Mijn gloednieuwe mp3-speler het ook welgeteld één week heeft volgehouden alvorens de geest te geven, waarschijnlijk aan een bevriende voodoo-tam tam
…Tam tam, geschreven of gesproken boodschappen vanaf nu kunnen doorgestuurd worden, want ik ben geïnstalleerd. De telefoon huilt mee op 00229 90120383 (of klaas.vdh via Skype) en de postbode brengt humo’s, sambapieten kalenders en geboortekaartjes naar het adres
Klaas Van den Heede
BP 499
Natitingou
Benin
…Er een serieuze gemeenschap aan blanken is geïnstalleerd in Natitingou, de één al wat kolonialer dan de andere. Ik leer in ieder geval ook die cultuur kennen, zoals het Tarot-kaartspel, geografie van Frankrijk en Wallonië en een voordien onbekende woordenschat (waarover later meer)
…Machiavelli ook in het Frans bestaat en citadelle heet. De condotière blijft uiteraard, maar een voleur die steelt van een éveque, of een assassin die een marchand doodt, het was toch even aanpassen. Dat ik niet kan winnen verandert gelukkig niet.
…Er altijd maar één kan winnen. Zo ook tijdens de laatste presidentsverkiezingen hier, waarbij er maar liefst 26 kandidaten bleken (maar het waren zwarten) te zijn.
…De uiteindelijke winnaar (Yayi Boni) het voordeel heeft dat hij al rijk was vooraleer hij aan de macht kwam, maar aangezien hij uit de banksector komt is het nog niet gezegd dat hij de dief niet zal uithangen.
…Je ’s avonds het best uit de buurt blijft van het presidentieel paleis en in het algemeen vermijd je best de plekken waar de president zal paraderen. Na een mislukte aanslag verleden jaar zijn zijn lijfwachten zo nerveus als Jef tijdens een gesprek met Shadaim. Ze schieten bij het minste en zo vallen er helaas af en toe onschuldige slachtoffers.
Benin-Senegal
Neen dit is helaas niet de finale van de Afrika-cup, beide ploegen doen wel mee maar zijn kansloos ten onder gegaan in de poules. Aan mijn supporteracties zal het niet gelegen hebben in ieder geval. Na een twee weekjes in Benin weet ik nog niet al teveel over het land, maar een vergelijking met Senegal dringt zich toch op:
-) Terwijl in Senegal de moslims overheersten is het hier in het noorden fifty-fifty. En iedereen gelooft nog wel ergens in traditionele godsdienst denk ik. Maar de beruchte voodoo-reputatie van Benin is toch eerder terug te vinden in het zuiden. Er wordt hier dus aanzienlijk meer bier gedronken ook, en de keuze is ruimer. Nu nog de Mechelsen Bruyne trachten te vinden.
-) Nu zal het eerste café waar doorgezakt werd in Cotonou toch wel niet “Teranga” genoemd hebben zeker? Teranga is Wolof (laten we zeggen Senegalees om het makkelijk te houden) voor ‘gastvrijheid’ en Senegal noemt zich graag ‘Land van de Teranga’. De eigenaar bleek een Libanees die nog in Senegal had gewoond.
-) Terwijl Kaolack stikte van de muggen en het er altijd heet was, is het hier proper en is het ’s morgens zelfs koud (jaja, met winterjas achterop de brommer) wegens de koude waaiende harmattan. Maar naar het schijnt zullen het vanaf april terug bak-toestanden zijn.
-) Ook in Natitingou is er een Senegalese gemeenschap, ik ben er al even mijn basis Wolof gaan etaleren en dit weekend hebben we afgesproken om de befaamde thee te nuttigen. De man in kwestie laat zich l’homme cravatte noemen en effectief, hij staat er elke dag in das (zien of hij het volhoudt in het warme seizoen)
-) De mensen zijn hier veel kalmer dan in Senegal. Weinig opdringende sjarels (wat een verschil aan de luchthaven ivm Dakar!) en nog niemand tegengekomen die informeert hoe ik hem in Europa binnenkrijg (afwachten maar of dat zo blijft). Integendeel, Benin lijkt vele inwijkelingen te hebben van over West-Afrika omwille van zijn stabiele karakter.
-) Iedereen hier in de stad spreekt een hartig woordje Frans en omwille van de wirwar aan talen spreken ze zelfs onderling Frans. In het zuiden is ‘Fon’ dan weer de omgangstaal. Mijn veldwerk is nog beperkt gebleven, maar ik verwacht dat op het platteland de graad aan Franse kennis omgekeerd evenredig zal zijn aan de afstand tot de stad.
-) Ik wilde net schrijven dat de coupures van elektriciteit bijzonder meevallen, ware het niet dat we net een hele dag van onderbrekingen achter de rug hebben, gelukkig altijd kort. Zo erg als in Kaolack zal het dus wel niet zijn.
-) Terwijl in Senegal de moslims overheersten is het hier in het noorden fifty-fifty. En iedereen gelooft nog wel ergens in traditionele godsdienst denk ik. Maar de beruchte voodoo-reputatie van Benin is toch eerder terug te vinden in het zuiden. Er wordt hier dus aanzienlijk meer bier gedronken ook, en de keuze is ruimer. Nu nog de Mechelsen Bruyne trachten te vinden.
-) Nu zal het eerste café waar doorgezakt werd in Cotonou toch wel niet “Teranga” genoemd hebben zeker? Teranga is Wolof (laten we zeggen Senegalees om het makkelijk te houden) voor ‘gastvrijheid’ en Senegal noemt zich graag ‘Land van de Teranga’. De eigenaar bleek een Libanees die nog in Senegal had gewoond.
-) Terwijl Kaolack stikte van de muggen en het er altijd heet was, is het hier proper en is het ’s morgens zelfs koud (jaja, met winterjas achterop de brommer) wegens de koude waaiende harmattan. Maar naar het schijnt zullen het vanaf april terug bak-toestanden zijn.
-) Ook in Natitingou is er een Senegalese gemeenschap, ik ben er al even mijn basis Wolof gaan etaleren en dit weekend hebben we afgesproken om de befaamde thee te nuttigen. De man in kwestie laat zich l’homme cravatte noemen en effectief, hij staat er elke dag in das (zien of hij het volhoudt in het warme seizoen)
-) De mensen zijn hier veel kalmer dan in Senegal. Weinig opdringende sjarels (wat een verschil aan de luchthaven ivm Dakar!) en nog niemand tegengekomen die informeert hoe ik hem in Europa binnenkrijg (afwachten maar of dat zo blijft). Integendeel, Benin lijkt vele inwijkelingen te hebben van over West-Afrika omwille van zijn stabiele karakter.
-) Iedereen hier in de stad spreekt een hartig woordje Frans en omwille van de wirwar aan talen spreken ze zelfs onderling Frans. In het zuiden is ‘Fon’ dan weer de omgangstaal. Mijn veldwerk is nog beperkt gebleven, maar ik verwacht dat op het platteland de graad aan Franse kennis omgekeerd evenredig zal zijn aan de afstand tot de stad.
-) Ik wilde net schrijven dat de coupures van elektriciteit bijzonder meevallen, ware het niet dat we net een hele dag van onderbrekingen achter de rug hebben, gelukkig altijd kort. Zo erg als in Kaolack zal het dus wel niet zijn.
Inscription à :
Articles (Atom)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.JPG)
.jpg)
