Landingsbonen en Kerosinetomaten

Waar houdt een vrijwilliger zich zoal mee bezig? In de weekends wordt er vrijwillig aan websites gewerkt: check www.esop-caritas.org, de site van de organisatie waarvoor ik naar Senegal trok (niet teveel letten op de tekst, ik wacht nog op input van hun kant). Ah Senegal, dat was nog de tijd van het echte vrijwilligerswerk en veldwerk, hetgeen niet altijd het geval is bij BTC. Maar laten we daarover niet uitwijden, aan cynisme en nostalgie -de favoriete hobby's van expats op leeftijd- wordt hier immers al genoeg gedaan.

Afgelopen week werd er een uitstapje georganiseerd door ons project voor de groententelers. Doel van de schoolreis was om met andere producenten uit te wisselen over innoverende productietechnieken, met als centraal thema het rationaliseren van bestrijdingsproducten (insecticiden en herbiciden en zo).

In de hoofdstad werd de site van Houéyiho bezocht, een erg belangrijke productie-locatie. Een wetenschapper van IITA gaf ons uitleg hoe ze vooruitgang hadden geboekt in het verminderen van het gebruik van pesticiden. Zeer interessant, al stelde ik me wel de vraag of het nu echt de meest geschikte plaats voor groententeelt was. Op onderstaande foto merkt u immers dat er toch enkele elementen aanwezig zijn die je niet direct op een groentenveld zou verwachten. Goed kijken, want het valt niet echt op. Neem gerust uw tijd...



Inderdaad, zoals de titel deed vermoeden bevonden we ons net voor een landingsbaan van het nationale vliegveld. 'Dit is één van de enige plekken is waarop er zeker niet gebouwd mag worden mijnheer', zo verzekerde een plaatselijke producent. Diezelfde man stelde me gerust dat er uit testen was gebleken dat de landende vliegtuigen geen invloed hadden op de kwaliteit van de productie. Wat kan je daar dan op zeggen? Aannemen, doorgaan en als communicatieverantwoordelijke van het project mooie foto's nemen en een artikeltje schrijven voor de interne nieuwsbrief. In elk geval, qua toegang tot de exportmarkt is het de ideale plek. Dit bleek ook te gelden voor de tweede stek die we bezochten: het veld van de biologische boer. Dat bevond zich immers naast de nationale verkeersader Cotonou-Porto Novo. Bio, dat proef je! Dju, ik had me nochtans voorgenomen niet aan cynisme te doen...