Wie blijft die schrijft

Na een uitgebreide herinnering aan slechte zomers, herhalingen van de kampioenen, stijgende bierprijzen, radioactieve ongevallen, olympische teleurstellingen en stijgend flamingantisme werd om een nakende depressie te vermijden de knoop doorgekakt om nog een jaartje langer te blijven in het land van eeuwigdurende zonneschijn met lage bierprijzen en een minderheid aan Vlamingen want -buiten dan net voor het binnenrijden van Tsjernobyl- het gras is altijd groener aan de andere kant van de heuvel nietwaar? Dus dat wil zeggen dat er wederom in de pen moet gekropen worden.

De terugreis is in ieder geval niet helemaal vlekkeloos verlopen. Want om nog inderhaast het laatste kwartier van de Belgische triomf (een gelijkspel zowaar!) tegen de Turken mee te pikken werd fietsgewijs een borduur -ook wel stoeprand genoemd door mensen die gootsteen zeggen tegen pompbak- verkeerd ingeschat. Het gevolg laat zich raden: een sliding waar zelfs een Rutyens in zijn beste jaren trots op zou zijn en een blitz-bezoekje aan spoed de volgende ochtend om plakken –ook wel röntgenfoto’s genoemd door mensen die paardenoog zeggen tegen spiegelei– te laten nemen van de pols.

Niks gebroken echter, enkel zalfjes smeren en een steunverband dragen. Dit laatste heeft het voordeel dat er al eens medelijden kan opgewekt worden bij nietsvermoedende dames. Bovendien is het een geldig excuus om de afwas niet te hoeven doen en komt het van pas bij de Michael Jackson imitaties (Nic en Han wezen gewaarschuwd). Nadeel is wel dat het niet handig (!) is in een land waar zelfs de achterste nicht, verste verwant en zatste nonkel een handje moet geschud worden. Vrouwen ‘moeten’ dus onvermijdelijk gezoend worden en gecombineerd met het medelijden-effect ligt het dan ook voor de hand (!) dat het vrijgezellenbestaan spoedig zal afgelopen zijn (wat uiteraard niet helemaal ongelegen komt bij verstuiking van de rechterpols).

Net voor mijn vertrek is er hier ter plekke echter ook iets uit de hand (man toch, ge zijt terug man!) gelopen. Minder grappig misschien en niet om aan de grote klok te hangen, maar aangezien het bezoekersaantal van deze blog dat van een dementerende ex-nazi met open doorligwonden op een schorsenerendieet uit rusthuis ‘Den laetsten adem’ benadert ben ik er gerust op dat dit nieuwtje de volgende Goedele niet zal halen. Wat een reeks eufemismen om te verdoezelen dat ik geen vriendjes heb. Verder reken ik uiteraard op de discretie van de verdwaalde lezer.

Maar het verhaal dus. U moet eerst weten dat Benin hét land is van de Voodoo. En aangezien elke vorm van religie wel kan dienen als excuus voor de homo sapiens sapiens om zijn goesting te doen wordt ook de Voodoo al eens aangewend om iemand een loer te draaien. Dat kan gaan van het onschuldig beheksen van Knappe Natasha om haar proberen in de bedstee te krijgen (terwijl dat veel makkelijker gaat met een steunverband om de pols) tot het sturen van je eigen vrouw of lastige buur naar de eeuwige jachtvelden door middel van het juiste gifmengsel in de Coq au vin te draaien (onder het mom van een slechte gri-gri of fetisj uiteraard).

Zo ook geschiedde bij twee jonge bevriende blanken alhier. Gastvrij als ze waren hadden ze een vriend uitgenodigd om eens lekker te komen eten. Na het nuttigen van de Coq au vin en/of Gentse Waterzooi bleek de bevriende man als dank nog enkele yoghurt’jes meegebracht te hebben. Bleek echter dat er naast een vanille-aroma eveneens een Benzodiazepine werd toegevoegd waardoor de twee gastheren een 36-uren in slaap zijn gesukkeld alvorens gewekt te worden door hun ongeruste buurman. Tegen dan was de yoghurt-man natuurlijk al gaan vliegen, maar hij was gelukkig zo vriendelijk geweest om het huis op te ruimen voor vertrek (inclusief aanwezige portables, gsm’s en bewijsmateriaal). Ondertussen kan er al eens mee gelachen worden maar het had evengoed minder goed kunnen aflopen (enkele jaren terug werd een gelijkaardig scenario met enkele Beninese dames van plezier twee franse toeristen fataal). De dader is instussen spoorloos, maar afgaande op de analyse van het gifmengsel lijden de eerste sporen richting de Lentestraat in Gent…

Binnenkort meer over razend-spannende voetbalmatchen, afscheidsspeeches vol zoek-de-vedet-in-de-tekstomelet’ten, de nakende openbedrijvendag in België en cumulatieve peterschappen…