Het werken-leven

“Er mag gelachen worden, maar er moet gewerkt worden” om het met de woorden van Bucky te zeggen. En wat houdt dat werk hier precies in? Wel aangezien het project met de cashew-noten erop zit, ben ik zuidwaarts verhuisd naar Lokossa, vlak tegen de grens met Togo om te werken in het project FAFA. FAFA is niet de uitroep van een tandenloze dementerende bewoner van rusthuis De Laetsten Adem die bij de aankomst van Priester Rudy zijn vader meent te herkennen. Neeneen, het is het acroniem (ja op eenzame avonden durf ik al wel eens een Van Dale openslaan) voor Facilité d’Appui aux Filières Agricoles. En de filières agricoles in kwestie zijn ‘maraîchage’ en ‘riz’, respectievelijk ‘groententeelt’ en ‘rijst’ dus. Mijn werk bestaat momenteel uit terrein-bezoeken, logistiek en introducties

Laten we als introductie beginnen bij de introductie. Dit is simpelweg alle actoren bezoeken die ook maar wat betrokken zijn met rijst of groenten om het project en onszelf voor te stellen. En onszelf dat is momenteel ondergetekende vrijwilliger en Laurent Clarys. Want aangezien we pas gestart zijn en de BTC-procedures nu eenmaal ongelooflijk omslachtig zijn, is het voorlopig nog wachten op de andere 6 collega’s. Laurent is een frisse verschijning van 39 jaar (voor de Kim Pauwelsen onder ons ter verduidelijking: getrouwd met kinderen) die woont in naar eigen zeggen ‘de verste uithoek van Frankrijk, daar waar niemand wil komen’. Laten we zeggen, het Franse Voortkapelle.

De grootste hap van mijn tijd ben ik bezig met logistiek. Aangezien de bureau waarin we ons zullen installeren momenteel zo goed als een kraakpand is, moet er gezorgd worden voor alle aansluitingen (water, telefoon, elektriciteit etc). Dat wil zeggen, langsgaan bij openbare diensten en geloof me vrij, we spreken over ‘de collega’s’ in het kwadraat. Volgens mij gaan de sollicitatiegesprekken als volgt:

X: “Mevrouw, wat is uw motivatie om voor SBEE te werken (Beninese Electrabell)?”
Y: “Het lijkt me een echte uitdaging, ik houd van in groep…”
X (onderbreekt): “Excuses mevrouw, u bent niet wie we zoeken.”

Neen, motivatie lijkt me niet echt een troef voor die mannen. En jawel, mijn eerste ‘faux frais’ zijn een feit! Om de waterteller geïnstalleerd te krijgen werd er 20000 FCFA (equivalent van 30 euro) onder de tafel gestoken. Moeilijk te recupereren via factuur en tegen de BTC-regels, maar soms moet een mens pragmatisch zijn. Bij een terrasbezoek laat op de avond werden eveneens de mannen van OPT (de Beninese Belgacom) op een frisse pint getrakteerd. Neen, geef dan maar de privé, want die hebben we natuurlijk ook nodig voor allerhande werken (elektriek, loodgieters, metsers, internetters etc.). Helaas zijn ook hier de BTC-procedures ellenlang (openbare aanbestedingen) met de nodige vertragingen tot gevolg. Neem daarbij nog het feit dat Laurent de helft van de tijd in de hoofdstad achterblijft en ik er dus alleen voorsta en de ‘usual problems’ zoals uitvallende electriciteit (handig als je net iets aan het printen of kopiëren bent) en telefoonverbindingen en het lijkt me duidelijk dat de geduld-grens op het eind van de avond wel eens in het rood durft gaan. Vooral die telefoons zijn een ramp (ik heb hier trouwens twee telefoons, om de kans op een werkend netwerk te vergroten). Een uittreksel van een recent gesprek:

K:”Hallo, tis Klaas van BTC, van FAFA in Lokossa”
Y:”Eh?” (ze zeggen immers niet excuseer, pardon of wassegie)
K: (stem licht verheffend)”Klaas, van FAFA”
Y:”Eh?”
K: (licht geënerveerd en nog iets luider) “Klaas, van FAFA”
Y: “Eh, qui?”
K : (Volledig in het rooie aant gaan en luid roepend) : ‘KLAAS, van in Lokossa, van de BTC’
Y: “Ah ja, voorwat ist”
K: “Het is voor die factuur pro format voor het internet”
Y: “Eh?”
K: (zucht)’Tis nikske ik bel later wel eens terug”

Maar ik lijk met al dat gezaag wel een echte Belg (om niet te zeggen Mechelaar). Dus even de positieve noten toch ook. Die bestaan uit de gepaard gaande verantwoordelijkheid bij bovenstaande werk alsook de veldbezoeken: chillen tussen de rijst en groentevelden met de producteurs terwijl ik in snel tempo bijleer over de technische aspecten. Zo riskeer ik bij het volgende bezoek in België de hele naoogst-cyclus van de rijstkorrel uit te leggen (voor de slechte lezer, dit is een indirecte vraag om me geen rijst voor te schotelen). Ander positief punt was het organiseren van het BTC-standje op de ‘Foire de Sécurité Alimentaire’ van de FAO, alwaar de verschillende landbouwprojecten van BTC werden voorgesteld en we de Minister een polleke hebben mogen geven… En ja, er mag dus ook gelachen worden, en dat ontbreekt er de laatste tijd niet aan. Immers, het sociale leven begint stilaan uit te breiden, maar daarover later meer…