Zoals Bob Savenberg en Stef Bos zouden zeggen…

…breek de stilte. Speciaal voor de grote broer, aantrekkelijke vrouw en linkspotige sambapiet een verslag van de voorbije maand. Het was dus een maandje afgelegen in Centre Formation Keur Babou Diouf (richting Sine Saloum Delta). Niet altijd even gemakkelijk, want het was er rustig, soms te rustig. Zelfs twee Senegalese stagairs van een opleiding water en bos, zagen het niet zitten om daar een maand te zitten en één fake-te zelfs een ziekte om enkele dagen naar huis te gaan. Hij bleek een wonderbaarlijke genezing te hebben voltrokken bij terugkomst. Zelf had ik verschillende strategieën en hulpmiddelen om de variatie erin te houden:

-) de weekendjes met Tocoma & Family richting Toubacouta en Petite Côte met lekker eten, plezier in het zwembad, airco en echte matrassen (cfr. Paris Hilton).

-) de jongeren van de BD-inleefreis. Limburgers, wereldburgers! Om de reünie achteraf te vergemakkelijken heeft BD er voor gekozen om de jongeren uit één regio te selecteren. Dit jaar valt het verslag van de inleefreis dus ongetwijfeld te bewonderen in Het Belang van Limburg. Het moet gezegd, het waren allen zeer sympathieke mensen. Er werd herbebost, geëvalueerd en ik heb me nog eens kunnen wagen aan een kleurenwies (nipt tweede geëindigd, maar de winnaar had veel betere kaarten, speelde vals en was hoogbegaafd).

-) Mijn eigen werk had ook wat variatie. Tijdens het verblijf werden vijf representatieve families uitgekozen om een ‘portrait de famille’ van te maken, gaande van arme tot rijke (ttz rijk naar plattelandsnormen in Senegal, m.a.w ze hebben eten genoeg gedurende het hele jaar) familie. Meer uitleg in de broederlijk delen-verantwoorde nieuwsbrief.

Edoch de schamele maaltijden bij de families (het is het einde van het landbouwjaar dus de voorraden en het geld raakt langzamerhand op) en gebrek aan fruit heeft toch een algemene vermoeidheidstoestand gecreëerd. Omdat ik de prijs voor beste choreografie tijdens een flauwval-actie gekregen had (volgens de eenmansjury was de oogdraai-beweging die deed denken aan een hypnose van doorslaggevend belang) mocht ik verleden vrijdag een dagje uitrusten. Maar ondertussen helemaal ok, na een weekendje Mbour (die matrassen en dat lekker eten dus).

Voor de rest is het nu de bedoeling dat voor 1 september alles wordt neergeschreven. Dan pak ik twee weekjes kontzee richting Cassamance en daarna is het bespreken van de resultaten met de gemeenschappen van de twee zones waar ik gewerkt heb. Verder komt de mama nog op bezoek en wordt er in november richting afgelegen gebied voor het avontuur gekozen.