Straffe verhalen

Op het eerste zicht was (en is) Benin dus werkelijk een kalm land, met rustige mensen, zonder gevaren en zoals ze zelf zeggen 'Ici, il y a la paix'. Na een tijdje komen echter andere geluiden ter ore, die best niet aan de bomma verteld worden aan de feestdis met kertmis als je wil dat ze het nieuwe jaar haalt zonder infarct. Een kleine greep uit het repertoire (en wees gerust, er is geen overdrijving aanwezig)

- Sinds mijn jeugd droom ik regelmatig dat ik aan mijn eind kom door een slangebeet, maar op een zoektocht naar geruststelling zei ik tot coach Yves: 'Hier in het stad (natitingou) heb ik gelukkig niets te vrezen, hier zijn geen slangen'. Waarop de lieve man antwoordt dat hij op zijn terras bij het ontwaken al eens een vers vervelde slangenhuid aantrof en er op een andere avond kennis maakte met een groene mamba. Het zal de laatste keer geweest zijn dat ik na een nachtje kaarten/zeveren bij hem thuis terugkeer zonder pillamp.

- De mensen nemen het recht nog in eigen handen. Twee weken terug werd hier ’s nachts een zem (taxi-moto) tegengehouden en vermoord door drie jongeren. Toen de zem’s (want ze vormen een hechte gemeenschap) één van de daders onderschepten op de pas gestolen brommer, werd hij terstond gelyncht. Of om het met de woorden van een zem te zeggen ‘We hebben hem goed gehad, zijn verdiende loon’. In het algemeen worden er als er ergens een probleem is en het moet snel opgeslost worden, gewoon ‘chasseurs’ op uitgestuurd. Een efficiënt model, maar je kan je afvragen wat er gebeurt als één van de slachtoffers onschuldig is…

- Zowiezo wordt afgeraden om ’s nachts te reizen. Ter hoogte van Bassila duiken er immers regelmatig blokkades op. Je wordt dan gedwongen alles af te geven en mag content zijn als ze je heelhuids doorlaten. Volgens de beninezen zijn het ‘de buitenlanders’ die daarvoor verantwoordelijk zijn (vanwaar kennen we die strategie?). Ja, zelfs polio zou na een kleine rondvraag komen uit ‘de ons omringende landen’.

- Nog eentje om het af te leren: in het heuvellandschap hier in het noorden wemelt het van (te) zwaar beladen camions die het traject cotonou-Niger-Burkina-… frequenteren. Wegens de te grote ballast en de slechte staat van de voertuigen gebeurt het regelmatig dat de hydraulische remmen het begeven. Het is daarom dat ze in slow motion de heuvels afdalen en dat elke chauffeur een ‘apprenti’ aan zijn zijde heeft. In geval van nood springt die laatste immers uit de camion om vervolgens driehoekvormige balken onder de wielen te smijten in een poging om de camion tot stilstand te krijgen.